Aanzet 387.
4-2-2014 Amsterdam.
Gezegende verzegelde tijd.

Een vriend belde met de mededeling dat hij; ‘Beschouwingen over de filmkunst’ in het boek: “De verzegelde tijd” geschreven door de inmiddels al enige jaren aan een vorm van kanker overleden Russische cineast Andrei Tarkov- ski net had uitgelezen en het vervolgens weer terug zou gaan brengen naar de bibliotheek. Zijn films ben ik altijd on- middellijk gaan zien zodra zij uitkwamen. Maar ben me nooit bewust geweest dat die filmmaker in philosofisch op- zicht ook nog eens echt iets te melden bleek te hebben waaruit een penetrant verstand blijkt. Zelfs het Na Woord in bovenstaand boek kan gelezen worden als Essay over humanisme los van welke tijdgeest of ideologie in welk land dan ook. Dat na woord heb ik gefotokopieerd en aan een zoon gegeven. En ook bekeek ik ‘the making of’ van de film “Het Offer”. Iets langer dan een week geleden heb ik de schaak tien kamp tijdens het Tata Steel Chess tournament af- gerond. (4 uit 9) Dit keer was er helaas geen sneeuw en maakte ik zoals verleden jaar tijdens de tien kamp ook geen dagelijkse korte strand wandeling alvorens 4, 5, of bijna 6 uur aan het boord te gaan zitten. De nacht voor de inschrij- ving en eerste ronde kon ik de slaap niet vatten en dat overkwam me in iets mindere mate nog een paar keer geduren- de die tien kamp. Verder beging ik de fout om op twee zaterdagen s’morgens ook nog eens zonodig naar Bridge les te moeten gaan voor dat ik de tweede en achtste schaak ronde in Wijk aan Zee moest gaan spelen. Dus daarna in week 5 ging ik bewust naar geen enkele van de vijf schaakclubs waar ik contributie voor betaal want had letterlijk koppijn en wilde in alle rust de zelf geformeerde achttien schaakleer dvd’s afmaken en vervolgens uit proberen op of met me- zelf. De honderden schaakcomposities en het stappenplan heb ik overigens niet zelf bedacht of gecomponeerd want die bestonden al, wel de manier waarop ik wil proberen het in mijn kop te gieten. Maar het is voor als nog zeer de vraag of ik ook daad werkelijk en standvastig het zal blijven bestuderen en verder moet dan ook nog een keer blijken of ik er in de praktijk aan het boord onder spanning op een elastische manier de psychische spieren het creatieve pro-ces met zo min mogelijk verlies kan realiseren. En mocht na een X tijd blijken dat ik er uiteindelijk niet echt iets mee ben opgeschoten, ja dan is het natuurlijk het moment om te schater lachen om mijn eigen naiviteit en tegelijkertijd het bewijs dat de grijze cellen niet meer kunnen promoveren hoe graag ik het ook zou willen. Het boek ‘Kankerpaviljoen’ van Alexander Solzjenitsyn die de meeste van mijn leeftijd natuurlijk al in de zeventiger jaren gelezen zullen hebben kreeg ik zo’n twee jaar geleden van de schaker B waar ik maar niet van kon winnen, pas in week 4 legde ik het naast mijn hoofd kussen en droomde die nacht dat ik in Moskou was waar de schaak intelligentia resideerd en waar ik zelf in een zeer eenvoudig houten hokje logeerde. De dag erop na de zoveelste schaak ronde aan zee begon ik er in te le- zen en zou het normalitair in een keer hebben uitgelezen maar dat kon niet want was met die 10 kamp bezig. Na het dan eindelijk afgelopen zondag uit te hebben gelezen besloot ik die zelfde ochtend de film over borstkanker met de titel ‘ Wakker in een boze droom’ te gaan zien, met de gedachte dan heb ik die informatie naast die van dat paviljoen iets completer. In die schaakrust week zag ik nog vier andere films waaronder ‘Dallas Buyers Club’ over een Aids subject. Men zou kunnen zeggen allemaal onderwerpen die niet leuk zijn, maar als men alleen maar Leuk,Prettig en nog eens Leuk wilt consumeren, ja dan kan men 24 uur lang TV zeppend leuk worden vermaakt. Na die borstkanker film stapte ik in de kajak en peddelde zonder zonnebril tegen de zon en de wind in en hoopte op een wassing van de ziel en reed vervolgens door het waterland op de motor waar ik geen koeien zag maar wel schapen het wegdek was droog maar bleef toch allert op de losse kieselsteentjes in de bochten. Tijdens die bijzonder afmattende week 4 had ik ook nog een droom dat ik als monnik zijnde in een Tibetaans Klooster een laatste Ritueel moest gaan uitvoeren en ik wist niet welk, wel ervaarde ik het schoeisel en de kleding als natuurlijk zittend, verder woonde ik in een hol in een rotswand en woonde er een roofvogel boven mij in die rotswand, daar ik wakker werd om te gaan urineren was ik uit die droom en kon de droom niet hervatten. Toen ik de jongste zoon met vriendin vroeg in de morgen naar Schiphol bracht die ergens in Azie een motor kocht en ging toeren, lag er op het dashboard een Z/W briefkaart aankondiging van de film ‘De macht der twee’ die ik in 1987 vertoonde op de toen nog geheten; De Nederlandse Filmdagen met als afbeelding een still uit die film voorstellende de twee zonen (10-11 jaar) die beiden als performance gebogen staan boven een onbekend graf op de meest bekende begraafplaats in Parijs de stad waar de oudste zoon ooit werd geboren. Later hoorde ik dat de jongste zoon hem die ochtend voor vertrek in de auto had gelegd na hem via via had terug ge- kregen voor mij van de vriend M aan wie het ooit eens als uitnodiging was toegezonden. Vriend A uit A belde naar aanleiding van de Aanzetten op het internet of ik een tekst kon bedenken van 38 posities (letters en spaties) wat hij vervolgens wil realiseren in een lichtbeeld van 70 meter lang en ander halve meter hoog. En het is geworden: Verze- gelde en hopelijk gezegende tijd. Deze 37 posities zullen ook als lopende LichtKrant zichtbaar zijn in het bij behoren- filmpje bij deze voorgedragen Aanzet op het internet. (Luyken. Org) Sinds de deal met KPN vinden er weer urenlan-ge telefonische gesprekken plaats vooral om verloren Schaak partijen te analiseren met o.a. Joop M en Peter L.
Oplage 16. Laurens Edward Luyken.

||o-[ Edward Luyken ]-o||