Aanzet 402.
14-10-2016 Amsterdam.
Parijs 2.

Eigenlijk wel jammer dat ik destijds op 16 jarige leeftijd geen foto's heb gemaakt van mijn opa en oma, als ik met de brommer vanuit Rotterdam op bezoek in Zoetermeer kwam kreeg ik altijd een stenen pijp als cadeau mee bij mijn vertrek. Door de verhitting van de uit klei vervaardigde pijp kwam er langzaam na meerdere keren het te hebben ge- bruikt een figuratieve voorstelling te voorschijn. Een molen of een bloem bijvoorbeeld. Dus woensdagavond vertrok- ken en vrijdag om 12.00 kwam ik aan op Quai de la Loire aan het begin van Canal St. Martin waar ik 11 dagen er- voor had besloten toen ik er met de zonen wandelde om er alleen terug te komen met auto-fiets-kano om dat water al peddelend te beproeven. Ik zou er parkeergeld hebben moeten betalen tot 20.00 als ik er had willen blijven maar be- sloot richting peripherique te rijden net zo lang tot dat ik een gratis parkeerplek vond net even buiten de ring en een dichtbij op een terras gezetene adviseerde mij om de deuren wel goed af te sluiten. Maar moest zo ie zo eerst bijko- men van de Franse verkeers hectiek en bovendien was er een zekering gesprongen van de sigaretten aansteker waar- van ik de stroom aftapte voor de niet ingebouwde navigatie. Dus op de fiets naar een garage om een 15 ampere zeke- ring te kopen en daar ik met een tientje wilde betalen en geen klein geld had zei hij; neem maar mee waarop ik weer zei maar ik kom weer terug, wat ik 4 uur later ook deed en gaf hem 2 euro in plaats van 1. Aan de ene kant wel triest dat ik zonder navigatie helemaal in paniek kan raken (in tegenstelling tot vroeger) aan de andere kant een teken dat ik met de tijd meega. Dus in de auto leurkend aan mijn silver match korte Honfleur pijp bedacht ik een plan daar ik zo ie zo tot de avond moest wachten alvorens gratis te kunnen parkeren langs het kanaal. Om de buurt te leren kennen be- sloot ik in steeds grotere kringen om mijn parkeerplek heen te fietsen wat een heel verfrissende uitwerking bleek te hebben en mij enigzins inzicht verschafte. De volgende dag s'morgens vroeg peddelde ik van Pantin naar Stalingrad en terug en de zondag erop vanaf Place de la Mairie verder naar het westen. Wel werd ik tussen die twee peddel da- gen s'nachts om 3 uur gewekt door iemand die op de auto klom, ik werd met een schreeuw wakker, gipste een dolk om trok slippers aan en ging via de achterdeur naar buiten, klapte de deuren dicht opende het voor portier en ging op straat urineren, zag twee van de drie langzaam aarselend terug komen en ik stapte gelijk in sleutel in het contact deu- ren sluiten en klaar om weg te rijden desnoods over iemand heen als ik zou worden belaagd. maar dat gebeurde ge- lukkig niet. Maar ik had ook geen zin om weer rustig te gaan slapen. De fiets die buiten op slot stond liet ik staan om de volgende dag op te halen en ging nu met een omweg naar een andere plek langs het kanaal waarbij ik onderweg er naar toe een brood kocht op een reeds drukke boulevard. Twee dagen later had ik minder heftig toch een onrustige nacht door twee keer het voertuig te verplaatsen. Misschien paranoia maar als s'nacht iemand eerst met zijn voertuig naast je gaat staan en vervolgens pal achter je parkeerd op een enigzins stille plek met nog veel parkeer ruimte voor me dan voel ik mij met een Hollands kenteken niet echt gerust. Goed de slaap haal je daarna wel weer in, maar toch. Constant veel fietsen zowel overdag als s'avonds en ik bleef me verbasen. Wat ik allemaal niet heb gezien toen we er destijds woonden meer dan vier jaar 75-79 en dat komt natuurlijk door dat ik destijds uitsluitend en alleen gefocust was op het mondaine en elitaire gedeelte van Parijs namelijk de galeries,musea en experimentele filmkeldertjes plus bij behorende cafe's. Centre Pompidou bijvoorbeeld was gratis en 6 dagen van de week elke dag een ander experi- menteel filmprogramma en verder niet te vergeten de shows in het Centre Culturel Americain die toen echt toonaan- gevend was, maar helaas niet meer bestaat. Kortom een andere nieuwe kijk op Parijs met minder oogkleppen. In het Chateau de Vincennes zag ik de show 'Noir Eclair' van beeldend kunstenaar ZEVS zeg maar het Franse antwoord op de Engelse Banksy een groffe vergelijking ik weet het maar ze werken allebei met gemak op straat. Verder in het Centre national de la danse Lucinda Childs (R. Wilson - Einstein on the beach) en een bezoek aan Galerie Thaddaeus Ropac met z'n 5000 vierkante meter waar een Amerikaan exposeerde met in zijn achternaam Rozen en dan nog iets er achter. Sorry ik kan het even niet vinden. Deze laatste dag in Parijs zag ik in La Sainte-Chapelle in groot formaat de neon letters "The End".als kunstwerk van ZEVS. Daarna ging ik met bus 318 naar de top van Romainville waar ik de auto had geparkeerd naast een jeu de boule plek waar ik al eerder een keer had gelunched en gebabbeld met senioren die me vroegen of ik op de fiets naar Parijs was gekomen. een plek ook waar ik toevallig een gratis tennis muur ont- dekte maar helaas had ik geen racket en ballen bij me. Voor ik om 16.00 vertrok naar het Noorden kocht ik drie stok- broden en zij pakte er een vierde bij in die ik later aan de zeemeeuwen, kraaien en eenden voer op het dak van de zee- container in A'dam Noord. Op de terug weg na op een harmonische open plek vuur te hebben gemaakt en goed te hebben geslapen, ging ik naar het Bonnefanten Museum in Maastricht wat ik nog net op tijd haalde en daarna een ka- no tocht op de Maas en een fiets tocht, de volgende dag Baarlo waar ik met Terry de man van Giotta Tajiri de hond uitliet. Via het Limburgs museum naar Ingen in Gelderland waar ik door de kunstenares Anneke Hermkens gestoofde Rogge zwemvleugels kreeg voorgeschoteld en haar man John vertelde over zijn avontuur met zijn zonen in Frankrijk.
Oplage 16. Laurens Edward Luyken.

||o-[ Edward Luyken ]-o||