Aanzet 341.
2-8-2009 Amsterdam
Pijler van een Brug.
Na het bezoek bij een begrafenis waar ik korte tijd verbleef, monteerde ik erna de kano op het dak van de auto al-
vast voor de volgende vroege ochtend in Ijmuiden tijdens de regen. Na op een zaterdagmorgen twee kiezen onder
verdoving te hebben laten slijpen ter voor bereiding voor het laten plaatsen van een brug ter zijnertijd in mijn mond
at ik twee lekkerbekjes op de markt voor 1 Euro per stuk. Mijn mond stond natuurlijk scheef en was voor de helft gevoelloos. Overigens niet die nacht toen de verdoving was uitgewerkt, maar ook de meerdere keren erna weigerde
ik poeders of pillen te slikken om de pijn te verjagen. Nog geen week later kreeg ik een rekening van de verzekering
ter grote van zo'n 1100 Euro plus de mededeling telefonisch toen ik hen belde dat er ook 460 Euro van mijn tegoed
was afgeschreven. En dit alles voor werkzaamheden die nog niet waren verricht. Ten eerste had het door het admini-
stratie kantoor van dat tandartsen praktijk nog niet opgestuurd mogen worden, die declaraties dus en ten tweede ble-
ken de facturen niet juist. Na anderhalve week brieven schrijven en meerdere telefoontjes mijnerzijds naar beide partijen en een 'Second Opinion' op mijn verzoek en daarvan de bevindingen gekopieerd en weer verstuurd, kreeg ik
te horen dat die rekening van 1100 was vervallen, maar nog niet die 460 Euro. Ik was werkelijk in paniek geraakt en
begreep maar al te goed dat ik er onmiddelijk werk van moest proberen te maken, verdere behandelingen konden op
dat moment zo ie zo niet plaats vinden omdat de tandarts op vakantie was gegaan. En toen hij terug was heb ik hem persoonlijk de brief overhandigd van de 'Second Opinion' tandarts, waar onder andere in stond dat het Zeer onver- standig zou zijn 1 van de twee kiezen te gebruiken als pijler voor een brug met de motivatie erbij. Daar werd niet op gereageerd. Althans niet in mijn bijzijn. Andere projecten moest ik tijdelijk even laten schieten in een poging om scherp te blijven. Daar het hoofd van die administratie Mohammed heet en in de Bijlmer resideert zag ik een paar dagen lang overal Mohammeds. Deze vorm van paranoia werd mede veroorzaakt door de meerdere tegenstrijdige
antwoorden vanaf het begin van dit debakel. Ik wacht nog op informatie over het opschonen van het tegoed en over-
weeg verder dan toch maar over te stappen op een andere tandarts. Gisteren bezocht ik het Gemeente Museum, het
Foto Museum en een opening in Pulchrie te Den Haag. Daarna haalde ik een oude door geroeste dun metalen kist
op bij een vriend op de terug weg, opdat ik hem na te hebben gerepareerd en vergroot wil gaan gebruiken door er
een generator in te plaatsen, zodat ik de benzinelucht daarvan in de auto minder zal ruiken. Ik ben namelijk van plan
om natuurstenen te gaan bewerken buiten de bebouwde kom op plekken waar men er hopelijk geen last van heeft.
Kortom ik wil onderzoeken wat het mij zou kunnen opleveren, in artistieke en spirituele zin. Al vele jaren wilde ik
zo'n apparaat om stroom te kunnen opwekken voor het gereedschap. De zonen met hun kunstvriendinnen hebben
een x aantal maanden geleden de kunstbeurs Art Amsterdam kunnen bezoeken vanwege tickets verkregen van Ga-
lerie Josine Bokhoven en ikzelf verrichtte hand en spandiensten voor Galerie Jos Art voor en na die beurs. De zonen
en twee vrienden kregen de opdracht van een bedrijf om met Surfboorden te gaan surven in onder andere Frankrijk
en zodoende reklame te maken voor dat merk surfboord op de golven, dus een betaalde vakantie. En uiteraard foto's
en filmpjes makend alsmede het organiseren van feestjes, etc. etc. Vanwege de 'Cinnevillepas' die ik heb aangeschaft
heb ik reeds dit jaar zo'n tachtig films kunnen bekijken, iets wat voorheen ik nooit kon vanwege de kosten. Meerdere
keren stond ik op het punt weer een nieuwe Aanzet te schrijven en die vervolgens traditiegetrouw op te sturen naar
de mensen waar ik aan denk, maar lange tijd beschikte ik niet over die extra kracht ervoor. Het ritueel elke week de
kano op zee heb ik dit jaar langzaam opgebouwd. Door eerst de meertjes te bevaren in Noord Holland, vervolgens
het Ijselmeer en het Ij in de stad werd ik hongerig naar het echte ritueel op zee of minstens tussen de pieren in Ijmui-
den. Ook tijdens het tandheelkundige debakel had ik de kano en de zee extra hard nodig. Waarschijnlijk is een van de redenen waarom ik de laatste meerdere maanden geen Aanzet kon schrijven, het feit dat er zoveel onrechtmatigheden
in de wereld zich afspelen waardoor het eigen kleine lijden er eigenlijk niet toe doet. Dus de vele onrechtmatige we- reldse gebeurtenissen die anderen ondergaan, moet ik iets verder opschuiven en nagaan of ik ernaast mezelf kan mo-
tiveren m'n eigen verhaal nog interessant genoeg te vinden om het aan anderen mede te delen. Volgend jaar om deze
tijd dus na 1 augustus 2010 behoor ik een self surficient beeldend kunstenaar te zijn oftewel een kunstenaar die zich-
zelf financieel kan bedruipen. Als ik realistisch probeer te zijn ten aanzien van dat gegeven moet ik bij voorbaat er-
kennen dat de kans gering is dat ik dat tegen die tijd zal hebben gerealiseerd. Ik zal dan uiteindelijk moeten proberen
terug te vallen in de bijstand als mij dat al lukt. Aan de ene kant weet ik dat het geen zin heeft daar nu al over na te denken en me er druk om te maken, maar aan de andere kant moet er tegen die tijd voldoende kracht voor handen zijn
om de bureaucratische druk te kunnen gaan weerstaan. Natuurlijk houd ik de uitspraak in gedachten die de moeder van mijn zonen die zelf verlamd raakte met de ziekte MS, dat alles altijd nog vele malen erger kan worden dan men zich
kan voorstellen.
Oplage 16. Edward Luyken.
|
|