Aanzet 349.
24-1-2010 Amsterdam
Hoog Spel.
Zaterdag avond wilde ik het programma 'De winter van je Leven' ondergaan in de Balie, maar het bleek uitverkocht
dus liep ik door de verse sneeuw op kaplaarzen naar de bioscoop waar een Afrikaanse film draaide geschoten in Ad-
dis Abeba. De winter van je leven oftewel onder andere 'de ongenoegens van ouderdom' en daar dan weer een kunst van maken over hoe je ermee omgaat. Nou ja wat dat betreft was ik daar vanwege mijn gebit reeds geestelijk mee bezig. 2 kronen in ander half jaar die uit mijn mond vielen en de los staande jongens 'are yet to come', dus ik ga de komende jaren nog het een en ander meemaken. In ieder geval ben ik reeds begonnen om te oefenen met het eten van dun brood en
zachtere kost, zoals havermoet pap en Brinta, Want met een Tegoed van de verzekering ter grote van 600 Euro zal ik
daarmee niet ver komen. Zoals eerder gezegd weet ik als Ex 17 jaar lang Mantelverzorger, dat er ergere dingen be-
staan. De afgelopen feestdagen moest ik me mentaal constructief pareren door o.a. een zwaardere boor hamer machine te
kopen waar ik al jaren alleen maar naar kon kijken in de winkel tot dat de prijs in een keer zakt. Na de Kano boorde ik 2 gaten in Graniet en alvast 1 in Basalt om in spirituele zin toch maar wel in het spoor proberen te blijven en ook
alvast om stenen een kwart klaar te hebben liggen voor verdere uitwerking in het voorjaar en zomer. Die tweede na
vele jaren losgelaten Kroon in het gebit zorgd nu in ieder geval voor Symetrie dus twee uit de bovenkaak. De laatste
3 keer dat ik de motor probeerde te starten sloeg hij niet aan. De Zonen zijn al twee weken in Berlijn en ik ben be-
nieuwd of zij naast hun werk ook nog musea hebben bezocht, maar dat hoor ik morgen wel. De film; "Le Concert"
over een Russische ex- topdirigent maakte emotioneel veel bij mij los. Verder zie ik te veel films om daar over te be-
richten bovendien doen anderen dat al. Vandaag is het 5 maart, zag gisteren een film over Mandela en de dag daarvoor
een film over Tolstoi. Tijdens het International Filmfestival in Rotterdam vertoonde ik de film "Assemblage" in het
verzamel programma 'Sticks and Stones' de Stokken sloegen op Han Bennink en de stenen op mezelf. Hij dronk melk
en ik chocomel, hij droeg meestal een overall in de filmscenes en ik een blauwe overall op het podium waar ik tekeer
mocht gaan op een Gong met een diameter van 90 cm van het verhuur bedrijf "Blackwater" en de zonen brachten ge-
luiden voort door te blazen op het koper. Vanaf 19 feb moest ik een 10 daagse 'Metronidazol' kuur volgen, dus 3 ta-
bletten per 24 uur, dus om de 8 uur gedwongen eten alvorens te slikken en twee keer per dag mijn mond spoelen om
de ongewenste bacterien in de pocket holes van mijn tandvlees te bestrijden. En zat daardoor absoluut niet goed in
mijn vel, las wel schaakreis verhalen van Jan Timman en 300 pagina's genaamd 'Hoog Spel' van Kasparof over zich-
zelf en o.a. Korchnoi en de strijd van eerst genoemde en de toenmalige wereldkampioen Karpov en zijn honderd slippen dragers, waarvan Kasparof destijds veel tegenwerking ondervond. Een antropsofische huisarts zou mij misschien heb-
ben willen afraden die dertig pillen te slikken, maar ik heb een gewone huisarts. Nadat de oudste zoon me had gead-
viseerd om de choke kabel in te korten want hij zat vast geroest lukte het me na maanden de motor te starten en er
weer een keer op te rijden op de kleinere wegen buiten de stad. Het lukt me inmiddels wel om in kortere tijd de essen-
tie van een film te begrijpen, wat dan ook wel weer voor een bepaalde vorm van onrust zorgt, daar ik dan steeds vaker
voor het einde van de film de zaal wil verlaten, waardoor als ik dat dan doe er hiaten in de tijd ontstaan ten opzichte
van de dag planning. Want in de meeste gevallen ben ik nu eenmaal te weinig relaxed om dan maar op een bankje te
gaan zitten. Hoeveel stukken natuursteen moet ik bewerken alvorens er definitief achter te komen dat ze kennelijk niet
voldoende betoveren waardoor men waar dan ook onmiddelijk over gaat tot een aankoop? Maar stel in theorie dat dat
wel zou gebeuren, aan welke gevaren zou een persoon als ik ben worden bloot gesteld? Overmoed? Zelfoverschatting?
Op je strepen gaan staan? Geen angst voor teveel foutieve uitspraken een overkill aan dure gereedschappen die je maar
voor de helft benut. En waarschijnlijk de beperkingen in eigen kunnen in andere disciplines niet meer helder genoeg
kunnen waarnemen. Langere films, grotere werkruimte, groter huis, zwaardere motor, langere auto, eindelijk een tuin
voor mijn stenen, een mond gevuld met fonkelnieuwe implantaten, een BTW nummer, echte cadeaux voor de zonen
als zij jarig zijn en nog veel meer. Kortom misschien wel eerder een devaluatie van de Essentie Luyken in plaats van
een gezonde meerwaarde. Sorry, Het was maar even een gedachte gang, zoals ik die wel vaker heb ten opzichte van
alles en iedereen, uiteindelijk geloof ik inderdaad dat elke kunstenaar datgene krijgt wat hij kan dragen of tillen. De
werkelijkheid is vaak gekker dan je zou durven bedenken en b.v. zou filmen, zo overkwam het mij laatst opweg met
kano op dak naar zee nog in het donker dat een nieuwe snelle auto met vier hossende jongens naast mij kwam rijden
open raam, geluids volume op 8 en een half en zittend aan het dansen waren, vervolgens vooruitschoten en ineens
letterlijk diagonaal op de weg tot stilstand kwamen, dus ik stopte en reed gelijk tien meter achteruit, de bestuurder
kwam dansend uit zijn auto naar mij toe en al zittend achter mijn stuur danste ik mee terwijl ik mijn volumeknop met
zingende Tibetaanse monniken iets harder zette, hij liep terug zette zijn disco sound op 9 en stoof weg want er kwam
een verbijsterende tegenligger. Enkele minuten later in de mist passeerden zij nog een keer en hieven hun armen joelend
naar de kano.
Oplage 16. Edward Luyken.
|
|