Aanzet 355.
20-8-2010 Amsterdam.
Zwemvliezen.
Voor de eerste keer zit ik met het Notebook buiten in het park na een film te hebben gezien in het Filmmuseum die in de late namiddag begon. Daarvoor nam ik twee keer een sprong in het Ij met zwemvliezen aan die ik nog in 1982 had
gekocht in Australie en de eerste keer ook met een onderwaterbril, die volkomen overbodig bleek want daar had ik niets aan. Gisteren kreeg ik schriftelijk bericht dat de Bijstand die ik had aangevraagd me per 1 Augustus is verleend.
Met de toevoeging dat ik moet solliciteren en een traject moet doorlopen om vervolgens een baan te kunnen gaan be-
zetten. De eerste schaak tienkamp heb ik verloren en ben nu met de tweede bezig. Met een vriend reed ik allebei op
een motor door de regen van Lelystad naar Enkhuizen en twee weken ervoor peddelden we in de twee kajaks van de
zonen naar een eiland waar ik met mijn hoofd op een basalt steen lag te rusten. Die steen vergat ik mee te nemen dus
ging drie dagen later terug om hem op te halen, bewerkte hem gelijk en liet hem daarna in de galerie beoordelen waar
ik hem mocht laten staan voor de zomer groeps tentoonstelling. Bij de sociale dienst wordt schrijven, schilderen, het
maken van sculpturen, het musiceren en of componeren, het acteren, het produceren, regiseren of het montereen van
films bestempeld als een hobby zolang je er niet je geld mee verdient om de huur te kunnen betalen. Ook als je er meer- dere keren in het verleden geld voor kreeg van diezelfde overheid in de vorm van subsidies. Het boek 'Ramayana' over
de Prins van Ayodhya gaf mij enige tijd innerlijke rust, aan de ene kant wil ik het snel uitlezen maar aan de andere kant
zou ik er langer over willen doen om die rust te consolideren. Elke dag open ik met angst en beven de brievenbus om te
zien of er weer een oproep ligt van de trajecten dienst. Want werd mij persoonlijk op het kantoor medegedeeld wij willen
niet dat u elke dag thuis zit. (duimen te draaien) Natuurlijk probeerde ik duidelijk te maken op een beleefde manier uiteraard dat ik in feite tijd te kort kom en me bovendien ter dege moet gaan voor bereiden op de vertoning van de film;
"Assemblage" welke is geselecteerd voor het komende 'Nederlands Filmfestival' in Utrecht, waarbij ik die film zoals
gewoonlijk life van muziek moet voorzien alleen of met anderen en dus ook er de nodige keren voor zal moeten repe-teren. Bovendien moet ook de nieuwe film voor 2011 op tijd klaar zijn, waar ik overigens nog geen titel voor heb kunnen
bedenken. De eerste reeds ontwikkelde rol heb ik aan twee vrienden laten zien, waarvan de ene de cadans te kort vindt
en de andere te lang, dus houd ik het zoals het is. Verder is er natuurlijk nog de eenzaamheid waar ik mij als weduwnaar
constant tegen moet wapenen en het simpelweg de kans niet wil geven mij te verlammen, met als gevolg dat ik ook als
ik er niet bewust mee bezig ben, automatisch zorg een druk programma te hebben en de tijd zinvol te benutten. Een en-
kele keer schiet ik daarbij even uit de kom zoals laatst toen ik iemand in de provincie hielp om een niet startende motor
te tillen en te draaien waarbij ik mijn grote rechter voet teen te hard ergens tegenaan stoote, met als gevolg lang moeten
gaan wachten voor een nieuwe nagel. Die dag deed ik te veel in kilometrs uitgedrukt wel te verstaan, teveel plekken en
dus mensen in een te korte tijd gepropt en dan krijgt men een waarschuwing, dus auw mijn grote teen. Met vriend F fiet-
ste ik op de Noordpier,met vriend P liep ik door de vloedlijn, met vriend H dronk ik goedkope AH wijn op mijn balkon
in de fijnstof van de stad en bij vriend R bekeek ik zijn werk en dronk vervolgens karnemelk bij A en K en bij F kwam
ik ongelegen en bij T haalde ik De Groene Amsterdammers en F bracht ik een DVD en bij C en L werden twee CD's voor me gebrand en bij F en M werd mij gevraagd of ik hun dochter schaakles wilde geven, want hun twee inmiddels groot geworden zonen had ik 20 jaar geleden ook les gegeven. Voor F en C heb ik drie Super 8 filmpjes van 25 jaar ge-
leden overgezet op video en vervolgens op een DVD gezet, want ze hadden hun kinderfeestjes nog niet gezien. Mis-
schien moet ik mijn hoofd weer kaal scheren met de tondeuse van T. En misschien moet K inplaats van enkelvoudige
lange ritten op de motorfiets meervoudige korte ritten maken om het gewicht van het motorblok te leren handteren bij
vertrek, aankomst en parkeren. Ook bij mezelf koste het me gauw ander half jaar voordat ik relaxed met het geleende
brullende monstertje kon omspringen en dan moet men natuurlijk vooral ook weer niet al te overmoedig worden in het verkeer dus afremmen doet men onder anderen door terug te schakelen. Ik moet niet te lang wachten met het bezoeken
van vrienden buiten de stad, want nu in ieder geval rijdt de auto nog en je weet maar nooit en dat ene kleine riviertje in
het Oosten des lands moet ik ook weer eens bevaren tegen de stroom op want dat is ook al weer 6 jaar geleden voor het laatst gebeurd. Biljart oefeningen op het grote groene laken kon niet in de Kring want die werd verbouwd en Arti was
op vakantie maar gaat over een paar dagen weer open. Een idee voor een sculptuur voor de jaarlijkse groeps tentoonstel-
aldaar aldaar heb ik nog niet, helaas. Laat ik me nu dan maar eerst scheren, tanden poetsen en de pers sinasappelen aan-
vullen en gelijk ook het gratis Pers dagblad ophalen. In 1983 op 1 januari arriveerde ik in A'dam met T,A,P en de kin-
deren want het drie jarig huurcontract ging op die dag van start, de voor mij legendarische T overleed in 2002, P zie ik
niet meer en A bezocht ik zojuist in haar nieuwe grote atelier en de vier kinderen wonen inmiddels allemaal op zich zelf.
Ook gaf ik de twee dochters van A schaakles en was ik hoofdbewoner van het pand plus voormalige fabrieksruimte met
zo,n 10 kunstenaars, het waren spannende gelukkige jaren, waarin ik begon met driedimensionaal werk.
Oplage 16. Edward Luyken.
|
|