Aanzet 356.
20-8-2010 Amsterdam.
Corrigerende Streling.
In het grensgebied ging ik twee emmertjes bramen plukken na s'nachts een tocht in de kajak te hebben gemaakt op een riviertje tijdens de bijna volle maan die soms achter de wolken verdween, ik begon tegen de stroom in. De soms
grote donkere silhouwetten aan weerzijden van de rivier verder op boezemden mij een bepaalde angst in waardoor ik elke keer als ik er arriveerde een verschrikkelijk monster verwachtte, maar vaakal waren er slechts op de vlucht ge-
jaagde kwakende eenden en een enkele keer een groepje zwanen die niet weg vlogen maar voor mij uit voeren als een
tijdelijke motorbrigade tot dat zij er genoeg van hadden en mij lieten passeren. In de verte zag ik soms de lichtbundels
van de tractoren van de Duitse en of Vaderlandse loonarbeiders nadat ik eerst het geronk had vernomen, er was geen enkele verbouwing langs die rivier. Slechts 1 boerderij op 100 meter afstand. Daar ik een eigen weg was ingereden om bij dat riviertje te kunnen belanden wilde ik ook weer op tijd weg wezen voordat de denkbeeldige grote honden
met boer en jachtgeweer en de kreet you are trespassing mij de terugweg zouden afsnijden. Deze hernieuwde kennis making met het gebied na zo'n vijf jaar zorgde in het begin in het donker voor paniek daar ik de namen van de dor-
pen en van die rivier me niet meer kon herinneren, dus reed 21 kilometer te ver en het zelfde aantal weer terug. Deze
activiteit aldaar was ik uiteindelijk begonnen nadat ik twee volle manen terug iemand was tegen gekomen waarvan ik
even de indruk had dat het een soulmate was of als zodanig opgevoed zou kunnen gaan worden om vervolgens als tij-
delijk Duo zeer grote hoogten zouden kunnen gaan bezweefvliegen en daarbij verschillende disciplines tegelijkertijd hadden kunnen bevruchten zowel in spirituele zin als letterlijk. Na 5 of 6 weken geduldig te hebben gewacht en een
voorzichtige aanmaning dat de volle manen en de zomertijd met de zachtere weersomstandigheden niet op zich laten
wachten en het dus dan het volgende jaar zou gaan worden, was de maat vol. Nood gedwongen als klein spiritueel
leider moest ik tot actie overgaan daar de incubatietijd ruim was overschreden en dus ook de houdbaarheids datum
van het oorspronkelijke idee om dat gezamenlijk te gaan ondernemen naast het plukken van Bramen, en overnachten
op verschillende plekken in de tijd om te testen of we ook op die vlakken aan elkaar gewaagd zouden kunnen gera-
ken. De absoluut niet haatdragende of rancuneuse corrigerende streling of softe tik op de ziel bestond in dit geval uit
het aanbieden van een emmer zelfgeplukte Bramen waar ik zelf niet van mocht eten, want dat had ik tijdens het pluk- ken al gedaan door bewust uitsluitend de niet rijpe exemplaren ongekauwd door te slikken. Dit laatste om het breek- punt in de ontLuykende eventuele vriendschap op Zondag 15 augustus te ontkrachten, op die datum belde ik tussen
8 en 9 vanuit Ijmuiden na mijn ingekorte zeekajaktocht zoals afgesproken op om vervolgens 3 keer te roepen wordt
wakker; Ik dacht dat we een deal hadden, pas 32 uur later kwam er een ingesproken reactie zonder sorry. Goed dat kan gebeuren; zand erover. In die 32 uur zag ik; Le Refuge, Friseuse en Shocking Blue. Ook bracht ik een Braamof-
fer bij de Barones die de moeder had kunnen zijn van de vriend in kwestie en als schadeloos stelling voor het geleden
ongemak kreeg ik 6 dagen later uit handen van haar zoon W een tweede hands 16 mm montagetafel die ik al 25 jaar
ontbeer. Vervolgens bracht ik twee dagen later een sculptuur bestaande uit 7 verschillende natuursteen soorten. Het is
een Franse montagetafel geproduceerd in het jaar dat mijn oudste zoon in Parijs werd geboren. Uiteindelijk houd ik
van al mijn vrienden en soms ook van hun vrienden en of familieleden, maar als er onbewust of expres kleine mis-
stappen worden begaan moet ik uit zelfbescherming de contactmogelijkheden beperken tot nader inzien. Zo heb ik
na orakels te hebben geraadpleegd en lang nadenken een vriend waar ik werkelijk van houd ( verliefd is to big a woord) het weekend van Vrijdag tot Maandagmorgen afgebakend maar zijn drie dagen in de week toegankelijk en
sta ik direct klaar om te helpen tenzij er een andere vriend of vriendin op de achtergrond aanwezig is die meer aan-
spraak mag doen gelden vanwege een persoonlijke traditie want dan mogen zij het zelf uitzoeken, want mijn naam is E en geen gekke Henkie. Toen ik op 16, 17, 18 jarige leeftijd mij serieus begon te verdiepen in occulte aangelegen-
heden hoopte ik vurig ooit de vaakal abstrakte tekens aan de wand correct te kunnen intrepeteren. Zo zag ik vanaf de
fiets een X aantal weken terug een zittend couple op een bankje op de Midden Plantage laan en op het moment dat ik
passeerde stond de man half op en zei iets te luid maar begrijpelijk voor niet aanwezige omstanders dus geesten; Ik
krijg werkelijk koppijn van jouw. Ik fietste in het zelfde langzame tempo door en keek niet om en had met hem te doen en begreep dat mij dat zou gaan overkomen in een andere vorm. Vijf dagen geleden videofilmde ik een gesprek
van 120 minuten met vriend R na afloop bleek 20 minuten op een mysterieuse wijze niet te zijn geregistreerd, we
hadden allebei wijn gedronken en waren eigenlijk blij dat die bewuste 20 min er niet op stonden en hebben allebei ge-
mengde gevoelens wat betreft publicatie, alhoewel we ook schudde buikend, naar adem happend, tranen biggelend
hebben zitten schater lachen. Drie dagen later monteerde ik een camera op de kajak om de solotocht te registreren.
Sinds 16 juli verloor ik al de wekelijkse schaakpartijen, wat is er met jouw aan de hand hoor ik dan regelmatig? De
deur staat half open, als men de ziel wil laten verlichten en daardoor de demonen minder gelegenheid verschaft.
(Na Braamoffer een niet erotische indringende ongewone droom)
Oplage 16. Edward Luyken.
|
|