Aanzet 361.
Amsterdam 11-1-2011.
Kettingzaag.
De eerste dag van het jaar s'morgens was er nog geen verkeer.Ik kon extra langzaam in de duisternis omhoog klimmen met een kajak op dak zonder opstuwend verkeer achter mij. Zodoende kon ik mij redelijk concentreren om de gebruike- lijke angst te temperen die mij traditie getrouw volgt tot dat ik daadwerkelijk in de kajak zit en de eerste twee honderd
meter een spurt maak naar het schijnbare veilige licht van een zeezandzuiger. Dan ben ik in ieder geval door de eerste
corridor van het snelle Loodswezen en de eventueel snel opkomende slepers om de hoek of zo maar ineens uit de duis-
ternis opdoemend, bovendien voel ik de kou even niet, want heb het te druk naar zuurstof happen, want een echte con-
ditie heb ik niet. Want dat bleek een paar dagen ervoor tijdens een sneeuw-duin-wandeling s'avonds toen we na een uur
weer op een pad liepen dat al in tegengestelde richting was bewandeld, verdwaald dus tussen de vele schrikkeldraad versperringen. Om op adem te komen want we liepen inmiddels dwars door de duinen in plaats van de labyrint paden
moest ik zittend even uitrusten en liet op de digitale camera de zeven hout sculpturen zien die ik tussen Kerst en Oude-
jaar had vervaardigd. En liet ook de foto's van het vuur zien in een groot afgedankt olievat waarin ik de vele emmers
zaagsel en de af of uitgezaagde stukken hout verbrande als ware het een vreugde vuur. Dus koud had ik het niet tijdens
het aangezicht van de digitale warmte in de sneeuw. Die stukken hout had ik al jaren opgeslagen in een droge opberg bergruimte en verbaasde me al jaren over het feit dat ik die stukken hout niet aan kon, er niet de kracht voor had en
zelfs al jaren geleden tegen een vriend had gezegd dat ik het misschien te zijner tijd bij hem allemaal ritueel wilde ver- branden en dat proces dan dus wel registreren, vast leggen, pelicule en video. Gisteravond verloor ik een schaakpartij
en een paar zetten voor het breekpunt ten nadele van mijn kleur, had de tegenstander nog remise aangeboden die ik weigerde. Ook verleden week verloor ik een partij. Maar de week daarvoor won ik een partij in Wijk aan Zee buiten
de competitie omdat de tegenstander een paard offerde. Vrijdag 28 januari gaat de film; "Traject" in premiere op het
International Film Festival Rotterdam, in het Lantaren t'Venster op de kop van Zuid. Deze morgenvroeg bracht ik de zonen naar Schiphol zonder surfboard. Kortom nadat ik het eerste stuk hout had uitgeladen en op de slachtvloer had
gelegd vond ik de oude Makita kettingzaag uit 1984 en sleep met een ronde vijl de ketting scherp. Vrij kort na het begin van de arbeid begaf de machine het en nee het waren niet versleten koolborstels, gewoon op=op, dus in de bak
versleten machines. Tot mijn verbazing vond ik bij de Gamma een stunt deal prijs kettingzaag, dus aanvallen het hei-
lige gedroogde hout en het 40 centimeter zwaard langzaam in het hout drukken, waarbij de draaiende ketting de tegen-
stand weg eet. Tijdens de Kerstdagen las ik een Deense roman, getiteld; "Ditte" Een mensenleven, uitgebracht door de arbeiderspers in 1949, zevende druk, de laatste 175 van de circa 600 pagina's kwam ik bijna niet meer doorheen van-
wege de armoedige omstandig heden rondom een vissersdorp in een tijd dat er nog geen auto's bestonden. Na een in-
gelijste foto van mezelf als kind van vier of vijf jaar bij Den Sint op 5 dec door een brievenbus te hebben geschoven opweg naar de zee, vertilde ik mij die volgende morgen aan een beton-natuursteen sculptuur welke nu nog tot de 24 ste
jan is te zien op de "Salon" in Arti op het Rokin. Eens in de anderhalf jaar kan me zoiets overkomen, dus dat is nou niet zo bijzonder. Wat opmerkelijk was aan die situatie was dat ik na een halve dag het echt begon te voelen en exact liep,
oftewel me voortbewoog op precies die manier van lopen aan wie ik dat ooit eens beloofde ingelijste fotootje had ge-
doneerd. Dus plat en zo min mogelijk bewegen en lezen en het vereiste ook een bepaalde techniek van uit je bed of de
bank afrollen om zo min mogelijk pijn te hebben. De films; Zer- One, De Macht der Twee, Armature en Ten Past Six zullen naast de premiere van de film "Traject" vanwege het 40 jarige jubileum van het IFFR op hun Website te zien zijn. Ook was er een 25 jarig jubileum van Galerie Jos Art die destijds als enige op het KNSM eiland begon, dus gaf ik een gepolijste hoeksteen van Basalt met het getal 25 erin gegrafeerd. Een hoogleraar in de Mensa vertelde me dat hij
de film; "White Line Fever" op het Internet had bekeken, want weken ervoor had hij mij gevraagd in de OBA waar
kan ik dat zien. Ik popel om digitaal te gaan op een in technische zin eenvoudige video-dvd manier opdat ik waar-
schijnlijk me directer zal kunnen uitdrukken, maar ben bang tegenstand te zullen kunnen ondervinden vanwege be-grijpelijke vooroordelen. En als ik een product niet zal kunnen vertonen is er ook geen spanningsboog. Eindelijk heb
ik dan een onderstel op wielen gelast wat net door de deur kan, voor de biljart tafel opdat ik het heel makkelijk in de
ruimte kan verplaatsen als ik het niet gebruik voor de keu en ballen. In de bibliotheek kocht ik 16 oude Time Mage-
zines om verknipt te gebruiken in geschilderde collages voor de film Traject. Waar de allerlaatste hand nog aan moet
worden gelegd. Alle films die er te zien zijn in het Cineville parcoer heb ik gezien en ja ik viel wel eens in slaap, maar
dat kwam meestal niet door de films. Maar stel dat ik Video- Dvd digitaal ga, krijgen we dan nog meer; Kajak, Steen
en Trombonne of zal ik me erboven uit weten te tillen en wordt het minder autobiografisch? Ook dit jaar zal ik vanwe-
ge de persoonlijk financiele situatie alleen op het festival zijn om de film af te geven bij de filmcontrole, de premiere
vertoning om 22.30 op 28-1 en een paar dagen later weer om de film op te halen. Zoals voorgaande jaren; Idem Dito.
Oplage 16. Edward Luyken.
|
|