Aanzet 368.
1-9-2011 Amsterdam.
Caissa.
Courgette’s, paprika’s, champignons, aubergine’s, tomaten, knoflookteentjes, turkse pepers en mager runder gehakt
alsmede diverse gedroogde fijn gesneden vruchten laat ik rustig een uurtje pruttelen boven een klein gaspitje, vervol-
gens laat ik het een paar uur afkoelen om het daarna in meerdere kleine plastic bakjes te verdelen en in het vriesge-
deelte van de ijskast te plaatsen. Na bijna tien jaar zelf koken, boodschappen doen, de vaat, stofzuigen, de was, strij-
ken, textiel herstellen en het hoofd kaal scheren met de tondeuse die het nog steeds doet, lijkt het alsof ik dat al mijn
hele leven heb moeten doen. Daarnaast het beeldhouwen met hout, steen en staal af en toe een Aanzet schrijven en in
een oplage van 16 versturen, veel lezen (want blijf het gevoel hebben ook die dingen te moeten inhalen) en regelmatig
een tocht in de kajak om de ziel te reinigen, zoals afgelopen zondag in de regen. En daar ik vele uren slaap nodig heb
(want viel gisteren weer in slaap tijdens een bioscoop bezoek) heb ik nauwelijks tijd om me eenzaam te voelen en
daardoor verdrietig. Zelf verbaas ik me er overigens wel over dat ik een vakantie niet mis, ik heb het slechts 1 morgen
gehad dat ik me ten aanzien daarvan onrustig voelde en Tsjechie wilde bezoeken, maar daarna was die drang ook weer
verdwenen. De zestien nieuwe schilderijen zijn op een laatste behandeling na klaar om te filmen, maar over die laatste
toevoeging denk ik al maanden na en wacht op een trefzeker gevoel. Heb inmiddels wel drie montage versies ge-
maakt van de nieuwe film genaamd; “Caissa” met percussie geluid op zelf gelaste geluids sculpturen van metaal die
ik elk versterk met geluids elementen, waardoor je in feite voorzichtig moet spelen anders slaan de wijzers in het rood.
Noodgedwongen fiets ik veel maar vindt toch dat de buik langzaamaan in volume toe neemt iets wat absoluut niet de bedoeling is, want als ik omsla in het water wil ik geen extra’s kilo’moeten meezeulen naar de kant. En de appearance
in public wat dat betreft interesseert mij gelukkig in het geheel niet. Een dichter op leeftijd sprak telefonisch in dat hij
een nieuwe bundel heeft en dat ik het kan komen ophalen, ik heb nog niet gereageert want mezelf kennende is de kans
groot dat ik er dan gelijk weer een project van wil maken, door middel van het life voor te willen dragen en dat dan
ook weer direct te willen registreren op video voor het archief en of nageslacht, kortom ik heb vaak de neiging het
ingewikkeld te maken als het ook moeilijk kan, want wil daarna dan ook nog een keer dat de persoon in kwestie het
zelf nog een keer voor draagt voor de juiste intonatie, kleurklank, cadance en ritme. Weduwnaren die zielsveel van
hun niet meer aanwezige vrouw houden, daar weet ik alles van want droom zelf regelmatig over situaties waarin de
moeder van mijn zonen regelmatig aanwezig is op een natuurlijke manier. Ik wil hierover niet sentimenteel doen maar
het is gewoon een feit. Het is nu nog voor zevenen in de morgen en moet nu de deur uit om de drie gratis dagkranten
op te halen, want kan me financieel geen abonnementen veroorloven en dat is aan de ene kant maar goed ook want ben dan nog langer met het lezen bezig.Van de schaakpartijen die ik zes weken lang in “De Kring” speelde tijdens de zo- mer op twee boorden tegelijk daar noteerde ik er een van en het kwam wel eens voor dat ik een foutje maakte tijdens het noteren wat ik dan pas merkte tijdens het analiseren met mijn zoon. De actie radius waar binnen ik deze zomer ac-
tiviteiten ontplooide was bijzonder klein en dat zal in komende jaren niet veel anders zijn. Misschien is de leeftijd daar dan toch debit aan. Op donderdag 4 augustus om 19.15 werden mijn zoon en ik in de auto bij het oosterpark gesom-
meerd naar de kant te gaan door twee zeer jonge agenten op een scooter, dus ik stapte uit en ging er van uit dat hij al-
leen maar de papieren wilde controleren en vroeg nog ik reed toch niet door rood of te hard? Nee dat niet zei de al-
lochtone jonge agent maar u had geen veiligheids gordel om en dat gaat u meer dan honderd euro’s kosten, ik was
niet kwaad want te verbrouwereerd, te verbaast daar dat absoluut niet het geval was en mijn zoon die hoorde wat er werd gezegd kwam de auto uit om te herhalen dat dat zeer zeker niet het geval was, waarop die agent tegen hem zei dat zijn getuigenis als bijrijder niet geldig was, daar de situatie te stom voor woorden was zei ik tegen mijn zoon we gaan
hierover niet in discussie. Terwijl de waarschijnlijk te jonge agent de bon uitschreef vroeg ik hem of hij mij daarna
kon vertellen wat de procedure was voor mij om hier tegen in beroep te gaan en hij zei dat zal ik doen. Vervolgens be-
gon de andere agent met hem voor mij onhoorbaar te smoezen en kwam vervolgens met de papieren naar ons toe met
de woorden; misschien was het moeilijk voor ons om het te kunnen zien. Nou gaat dit om peanuts maar voor het zelf-
de geld zou het voor een veel grotere onterechte beschuldiging kunnen gaan en natuurlijk gaat het te ver om te stellen
dat ik geen vertrouwen meer heb in de rec\htsstaat. Een paar maanden geleden was ik aan het boren met een nieuwe
zware boorhamer de boor kwam vast te zitten dus draaide niet meer waardoor de machine begon te draaien met mijn
rechterhand erin vast die vervolgens mijn lichaam in de rondte mee sleurde plus de electrische draad dus ik zonk ineen en schreeuwde van de pijn ik stop ermee ik schei er mee uit, de volgende dag gebeurde het nog een keer, de vinger is niet gebroken en ben niet naar de dokter gegaan, want dat is vragen naar de bekende weg, de vinger staat een beetje
krom en is nog steeds dikker dan de andere ringvinger zonder ring, vreemd genoeg dezelfde vinger als die van mijn jongste zoon (zie vorige Aanzet).
Oplage 16. Edward Luyken.
|
|