Aanzet 369.
30-10-2011 Amsterdam.
Dubbel Dans.
Van de zeven gedoneerde stoofperen uit de tuin van een vriend heb ik er inmiddels drie gebakken. Verleden jaar had ik
niet de beschikking over een Tom Tom navigatie systeem tijdens de zoektochten naar Duitse musea net over de grens,
dit jaar wel in langdurige bruikleen, maar ging nergens heen. En soms merkte ik gisteravond moet je zijn aanwijzigin-
gen negeren want dan is hij even in de war. Witlof ham en kaas plus aardappelpuree is mijn lieveligskost en bovendien
snel en gemakkelijk klaar te maken. Gisteren had ik de hele dag een barstende koppijn en ging s’morgens vroeg be-
wust niet naar Ijmuiden met de kajak op dak omdat ik zeker wilde zijn genoeg energie te hebben voor het bij wonen
van een bijeenkomst over mogelijke thema’s voor een meerdaags filmgebeuren, de mogelijkheden om de maag te vul-
len voor een halve week waren ruimschoots voor handen en ook was er meer dan genoeg rode wijn om bij een alcohol
controle gelijk je rijbewijs te mogen inruilen voor een proces verbaal. Nou dat risico wilde ik natuurlijk niet lopen dus
dronk karnemelk op weg naar huis. Het kleitraject oftewel de basiscursus keramiek is op zich in filosofische zin niet
eens zo’n gek idee daar je op een heel andere wijze tot een eind product kunt komen zoals ik dat gewend ben met steen staal en hout. Of neem bijvoorbeeld de grafiek technieken en in het bijzonder die welke vereist zijn om te komen tot
een afdruk van een ets met of zonder auquatint en of droge naald. Met liefde denk ik regelmatig terug aan die zes jaar
ooit dat ik er zeer intensief mee bezich was in het begin van het kunstenaarschap. Voor zover mogelijk kijk ik nog wel vooruit maar betrap me er regelmatig op dat ik vaker dan voorheen aan het backtracken ben, dus trachten te analyseren
hoe wat destijds ook al weer is gegaan tijdens de loopbaan. Allereerst even voorop gesteld dat ik geen spijt heb van de
energie opoffering ten bate van de kunst, niet in het geheel. Maar dat wil vooralsnog dus niet zeggen dat er dus achter-
af geen bedenkingen zijn want die zijn er natuurlijk wel, maar gelukkig niet van een kwellende aard. Een fiets met trommelremmen een oude gazelle stond enkele dagen zonder slot voor een bank een fiets frame buis was doorgeroest
en was 6 centimeter verwijderd van de fietstrap as. Dus niemand die de moeite wilde nemen hem mee naar huis te sle-
pen. Toen ik daarover hoorde kon ik mij gelijk een onorthodoxe lasconstructie voor stellen en was er vervolgens drie of vier uur mee bezich, alleen blijft de versnelling in de derde stand staan. Dus tegen de wind in ga ik langzaam. Deze zon-
dag morgen niet met de kajak naar Ijmuiden gegaan zoals verleden week en de keren daarvoor omdat ik zeven dagen terug een spier in de rug verrekte tijdens een handeling met kajak op hoofd. Vandaag dus geen zon zien opkomen op
het water met zonnebril op tijdens de terugwaterweg, waarbij ik na zo,n anderhalf uur elke keer langzaamaan wel meer
pijn krijg in de bovenbenen en het bekken, omdat ik dat dan nauwelijks kan bewegen. Fiets vervolgens in de middag naar een vergelegen bioscoop om dat fysiek te compenseren. Zonet zag ik een film over een ontvoering en ging thuis ver-volgens een band plakken en het vierpits gastoestel schoon schrobben plus de badkuip en de ijskast geef ik over een
week een beurt. De vertoningen van de film “Traject” op het Nederlands Film Festival verliepen gelukkig naar wens
en kan me erna nauwelijks nog herinneren dat ik mij ervoor zoals gewoonlijk toch wel bijna ongezond druk heb lopen
maken over technische details; iets meer van dit en iets minder van dat. Eerlijk gezegd altijd wel een opluchting als het voorbij is, waar ik normalitair niet echt van kan genieten, want begin in feite al weer gelijk een volgende steen naar boven te rollen. Na de eerste screening gaf de wetenschapper-schrijver Frietjof F tijdens de Q en A een pleidooi voor
het experiment in de Filmkunst niet zozeer naar aanleiding van mijn film maar een andere. En de acteur Flip F is groot-
vader geworden een van zijn twee zonen die ik beiden nog schaakles heb gegeven heeft een zoon gekregen. Ik zou zeg-
gen ‘Caissa’ plant het voort. Na de tweede screening en performance en weer het snel demonteren en inpakken van het
geluidssculptuur plus instrumenten werd mij gevraagd of ik een 3 D film wilde maken en ik zei dat ik daar niet het apparatuur voor had noch het geld, waarop de tussenpersoon zei dat een stereographer de techniek zou bedienen en ik
de regie. Twee dagen later werd ik s,morgens gebeld door iemand die net langs Schiphol reed en een afspraak wilde
maken en een week later hadden we een onderhoud van een uur bij mij thuis. Bij het begin vroeg ik of ik het onderhoud mocht vast leggen op videotape (wat ik met elke kennis of vriend al wel gedaan heb) en voegde er aan toe en als je wilt
geef ik je de DVD ervan gelijk mee. Maar dat wekte wat bevreemding wat ik me goed kan voorstellen. Vervolgens
luisterde ik zo goed mogelijk naar het gecompliceerde technische verhaal van de stereographer, maar kan er niets over navertellen want heb het niet op tape. En dat hoeft ook niet want regiseer het alleen maar. Gaf wel te kennen nog geen idee te hebben maar ben wel gaan brainstormen. Een 3 D bril kreeg ik alvast in plastic verpakking. Na de eerste en twee-
de schaak tienkamp te hebben verloren is de derde tienkamp waarvan de laatste partij in de Oba bibliotheek werd ge- speeld op 5-5 komen te staan, dus niet verloren of gewonnen. Vanavond nog gezocht naar een foto van mezelf als klein
kind zijnde zittend op een olifant in Diergaarde Blijdorp maar nog niet gevonden. Tin tin (kuifje) van Spielberg vind ik
fantastisch en de 3D Pina B van Wenders zag ik dubbel ook met de speciale bril, dus schreewde beleefd; ‘Projectie’ en
iedereen kreeg zijn geld na nog 3 keer proberen terug want de afstelling wilde die keer niet lukken.
Oplage 16. Edward Luyken.
|
|