Aanzet 382.
1-4-2013 Amsterdam.
Mare Librium.
Aan een schaker heb ik een liggend klein paard van gebakken en geglazuurd klei gedoneerd, een andere gaf ik een
liggende pion en weer een andere een liggende loper, met als bijgevoegde uitspraak dat ik hoop dat het paard bij-
voorbeeld ooit eens zelfstandig zal kunnen staan en vervolgens misschien zelfs een keer zal kunnen springen en dat
ook de loper op een gegeven moment niet alleen rechtop kan staan maar zelfs ook kan lopen. (en dan hopelijk ook nog een keer naar het goede veld) Welnu kortom een offer dus in feite via een omweg aan Caissa. Wat ook de titel is van de gelijknamige korte experimentele film die verleden jaar in premiere ging op het Nederlands Filmfestival met deze
keer geen life muziek maar twee Aanzetten die ik voordroeg en zong. (misschien niet om aan te horen, want de pro-
jectionist vertelde me na afloop dat hij in zijn halfslaap wakker schoot en door het cabine kijkvenster gade sloeg wat
er aan de hand was). Uitendelijk betekend dit bovenstaande dat ik hoop combinaties te leren zien en te gebruiken. (maar
dat is natuurlijk nog maar zeer de vraag) pas over een paar jaar als ik gepensioneerd zal zijn kan er sprake zijn van een
evoluatie. Voor dat ik deelnam aan de tienkamp (negen partijen) in Wijk aan Zee opperde ik het idee om ruim voor aanvang elke dag een klein stukje te kajakken binnen de pieren vanaf Velzen Noord. Dat heb ik op aanraden van ande-
ren toch maar net niet gedaan en ook niet vanwege de sneeuw.(uitgleiden en in het water belanden nog voor ik in de kajak zou hebben kunnen plaatsnemen). Daarvoor in de plaats moest ik dan toch minstens wel een wandeling in de be-
sneeuwde duinen maken en vervolgens met de kaplaarzen aan op het strand enige tijd door het zeewater ploegen en
bedenken hoe ik de partij van die dag zou openen of verdedigen. Tussen 2005 en 9 heb ik een schip mogen onderhou-
den aan de Ertskade waar ik regelmatig aan terug denk omdat ik daaraan meerdere gelukkige momenten heb beleefd.
Het leven dat ik in Amsterdam heb geleidt vanaf 1983 zou zonder die ervaring niet compleet genoemd kunnen worden.
Dat geldt overigens evengoed voor een groot atelier dat ik eens voor anderhalf jaar had in het krakers bolwerk de Con- raadstraat en zelfs nog meer voor de nog grotere ruimte die ik de eerste 3 en een half jaar had in de Jordaan toen ik net in deze stad kwam wonen en werken. Op zich is het niet schadelijk om terug te blikken, zolang het niet alleen maar dat is.
Sinds ik met het schaakproject bezig ben, wat overigens niet bewust als project van start is gegaan heb ik dus op de vier
lokaties veel nieuwe gezichten leren kennen. De enige maandagavond club hangt nog want de rating is zeer hoog en
de vraag is of ik voor de andere denkers niet een blok aan het been zal zijn. ( de te zwakke broeder) Wat betreft de klei-
ne keramiek werken die er altijd uitzien als gegoten brons is de vorm na veel experimenteren eindelijk uitgekristalli-
seerd. Ook achteraf heb ik gelukkig geen spijt dat ik de oven heb weggegeven na er veelvuldig en intensief mee te heb-
ben gewerkt. (ook voor het smelten van glas) De Galerie waar ik destijds natuurstenen heb mogen tonen en soms ver-
kopen was en is niet geinterresseerd in keramiek. Na mijn 65 ste kan het zijn dat ik een plek probeer te vinden om het
te tonen en op het moment is het vooral van belang heel streng en selectief te zijn te opzichte van wat ik maak en voor-
al niet de hoeveelheid na te streven wat ik in het verleden vaak heb gedaan.(want ik kon niet anders) En wat de her en
der verspreide natuursteen sculpturen aangaat daar is simpelweg geen oplossing voor want heb geen geld voor grond.
En op dit moment ook niet voor een auto, ha ha ha. Dat bespaard in ieder geval de beschikkingen van het Centraal Jus-
titieel Incassobureau voor het overtreden van de maximaal toegestane snelheid. En inderdaad kajakken op zee om de
daadkracht op peil te houden is dus even niet aan de orde. Jammer dan. De dure onder andere diamant gereedschappen
voor het bewerken van graniet en de daarbij behorende machines zijn dus ook even niet meer relevant. Kan ik me dan
nu eindelijk een biefstuk permitteren na zoveel jaar? Misschien. Maar het zou ook kunnen zijn dat ik nu eindelijk als
niet veel eisende monnik na plus minus 30 jaar een korte reis maak en misschien weer een en weer een en weer een,
maar misschien ook niet. Na deze laatste regel heb ik het boek der veranderingen de ‘I Tjing’ geraadpleegd voor een
Orakel en het antwoord is: De versplintering en De tegenstelling en om het in het kort te vertalen komt het er op neer:
Dat het niet bevoordelijk is om waar dan ook heen te gaan en dat ik me dubbel gedeisd dien te houden. Nou dan weet
ik dat ook weer en hoef ik niet te dagdromen, dus laat ik me maar beperken tot de studie van het schaak. In de Uitkijk
werd ik aangeklampt door Rieks H met de vraag of ik ook daar niet eens een keer een filmpje wilde vertonen met life
geluid als ik dat nog deed tenminste, ik reageerde ietwat terug houdend door te zeggen; in ieder geval niet op korte ter-
mijn. Omdat ik eigenlijk een voor mijn doen ander soort life geluid wil kunnen produceren. Die nacht droomde ik in-
derdaad over een magnetische geluids performance die ik ten gehore kon brengen. Toen ik wakker werd realiseerde ik me dat het waarschijnlijk een paar jaar zou kosten alvorends dat te kunnen. “Mijn Schaken” van Hans R net gelezen na
“Prettige Partij” van Errit P. Fred G heb ik nog gebeld na zijn B radioprogramma of hij niet een kleine biljart tafel ge-
doneerd wilde krijgen, kennelijk niet want hij heeft niet terug gebeld, want de meeste groten zijn klein behuisd. Hebben
Aanzetten nog wel zin als het bijna alleen nog maar over het schaken gaat? In de Balie zag ik Hollandse Meesters met
de hagedissen van Hans v H.
Oplage 16. Laurens Edward Luyken.
|
|