Aanzet 392.
25-11-14 Amsterdam.
Avond rode dageraad.
Sinds enkele maanden heb ik de kajaks of kano's niet aangeraakt en ben daarvoor in de plaats gaan zwemmen in de
open lucht. In de zee met een wetsuit met soms zwemvliezen en duikbril maar meestal zonder die twee laatsten. Te-
gelijkertijd en ik wil niet zeggen daardoor vond er kennnelijk een slijtage plaats in de interesse voor het schaak wat
ik s'avonds bij diverse clubs wel bleef doen. Ook op vrijdag voor aanvang van de wedstrijd de gratis schaaklessen,
alsmede het naspelen van de honderd beste schaak partijen van Mikhail Tal thuis, bracht daar geen verandering in. Half september verruilde ik het zwemmen in zee wat ik een keer per week deed (in plaats van de Kajak) naar het
zwemmen in het Ijselmeer maar dan wel elke dag vanaf eind september tot gisteren 24 november. Misschien was dit kunstproject want dat was het inmiddels geworden een naieve onwetenschappelijke strategie om de slijtage van die grijze hersen cellen proberen tegen te gaan door de verschrikkelijke kou in te stappen. Met de kinderlijke bijge-
dachte dat er misschien een God zou kunnen zijn die mij ervoor zou gaan belonen (hierbij moet ik nu zelf ook in de lach schieten) maar het enige positieve onmiddelijke effect na uit het water te stappen was een fantastische prikke-lende tinteling van de huid. Die paar keer dat het regende was ik gedwongen om me om te kleden achter in de klei-
ne auto. Daar die daad de dag in spirituele zin te veel ging beheersen, want ik moest me mentaal terdege voor berei-den om het daadwerkelijk elke dag uit te voeren en vanwege het feit dat het mij uiteindelijk toch niet lukte om de kou die ik vrijwillig opzocht fysiek echt te kunnen dragen, besloot ik eergisteren om er dan schoorvoetend mee te stoppen. Regelmatig val ik in de bioscoop in slaap en het schijnt dat ik soms ook snurk en krijg dan een zacht tikje op de schouder en hoor ik Meneer, meneer en ik zeg dan snel O sorry. Maar meestal voor dat het zover komt ver-
laat ik de zaal na 30 of 45 minuten en stort me op plan B of ga naar huis om te lezen. Verder ben ik een motor aan het demonteren overigens niet met de bedoeling het ook weer in elkaar te zetten want heb de kentekens al opge-
stuurd naar de RDW maar wel voor de onderdelen als reserve voor een andere waar ik op mag rijden. Aan de ene
kant wel jammer want was het chopper model gewend dus een ietwat scherper vooruit stekende vork in plaats van
het huidige model waarbij men ongewild meer voorover moet buigen en men automatisch een andere rijstijl aan-
wend. Peren kan ik eten als ik het in plakken snij, maar appels vind ik te riskant voor mijn gebit dus bak ik elke week appelflappen met bladerdeeg wat ik ingevroren koop en bedek het niet met suiker. "De dageraad der magiers"
uit 1960 van de Fransen Pauwels en Bergier heb ik bijna uit. Ze hebben Gurdjieff als oude man gekend en vermel-
den zijn naam regelmatig. Eerlijkheids halve moet ik er nog wel bij zeggen dat ook al zou ik zo'n gedemonteerde motor weer in elkaar willen zetten het me simpelweg nooit zou lukken, dat is nou eenmaal een blijvende frustratie
al mijn hele leven lang dat ik in feite niet technisch ben en ook het geduld er niet voor heb. Als ik een vermogend
man was zou ik onmiddelijk iemand huren die me stap voor stap alles zou uit leggen over auto en motor techniek.
Aan de andere kant is het waarschijnlijk ook weer zo dat als je in zo'n financiele situatie verkeerd je dan gewoon
een nieuwe motor en auto hebt die het dus altijd doet, waardoor geen noodzaak omdat te leren. Wat de KPN be-
treft zou volgens een telefonische afspraak destijds een nieuw 'zakelijk bellen' contract ingaan in de tweede week van augustus maar dat bleek te zijn verschoven naar eind november, bovendien heeft men mij het contract nog
steeds niet opgestuurd waardoor ik ook niet weet vanaf wanneer ik dat contract kan opzeggen, het lijkt verdomd
op een bewust geconstrueerde 'Catch 22' situatie. Het was ooit ongetwijveld een zichzelf respecterend bedrijf maar
vanwege de concurentie dus klanten binding veroorloofd men zich ongeloofwaardige praktijken. Het boek 1Q84
(dus niet 1984) van Haruki Murakami las ik weken terug in een keer uit doch deel 2 en drie waren niet voor handen.
Norwegian woods van dezelfde schrijver heb ik niet gelezen maar zag er wel de verfilming van en gaat in feite over de handel van menselijke ingewanden via een internaat-kostschool instituut, dus dat boek hoef ik niet te lezen. Mis-
schien is het waar dat naar mate men ouder wordt men de neiging gaat hebben om te zeuren, dat neemt niet weg dat
ik het in hoge mate onverstandig vind om niet zieke prachtige bomen te ruimen en er kleine sprietboompjes voor in
de plaats te zetten. Natuurlijk begrijp ik ook wel dat die ooit een volwaardig bladerdak zullen dragen maar dat duurt
30 of 40 jaar en in die tussen tijd vooral zomers zal er geen compensatie zijn voor diegenen die de stad niet uit kun-
nen. Gisteravond en vandaag na een half uur tenenkrommend een filmzaal uit gelopen, waarom van die lange shots,
waarom het geheel niet samen persen tot bv 15 minuten essentie, dan kan men er 5 laten zien in 5 kwartier, bespaart
een hoop heen en weer gereis en zou ook nog goed zijn voor het milieu. Volgend jaar omstreeks deze tijd zal ik ge-
pensioneerd zijn. Ik was het voor het eerst niet meer van plan een duik te nemen in het Ijselmeer en had me daar-
voor in de plaats bedacht een kano van stal te halen, maar na die Aziatische film die ik niet uitzag wilde ik heel kort snel afkoelen, dus 1 keer onder water en gelijk afdrogen en aankleden en deze Aanzet afmaken. R. Kousbroek
schreef 'Het avondrood der magiers' als tegen woord op 'De dageraad der magiers' dus die moet ik ook nog lezen.
Oplage 16. Laurens Edward Luyken.
|
|