Aanzet 401.
13-10-2016 Amsterdam.
Parijs 1.
In de maand juli moest de Mazda 323 APK gekeurd gaan worden en zouden de koppelingsplaten vernieuwd moeten gaan worden. En vanwege de in dit jaar aangeschafte Kajak speciaal voor in de branding had ik al meerdere keren ge-
oefend door er meerdere keren in te slapen aan zee en dat ging allemaal net, heel krap dus want het was een lage snel-
le personen auto. En door een teruggave van de belasting kon ik een tweede hans Ford Transit Connect in Lopik aan-
schaffen. Dus eindelijk weer een werk wagentje waar ik natuursteen sculpturen op een normale manier in kon vervoe-
ren. Dus trainen op drie verschillende plekken aan de Noordzee na allereerst een imperiaal voor die auto te hebben ge-
last om de Kajak op dak te kunnen meenemen. Rond diezelfde tijd nodigde de jongste zoon mij uit om met de oudste zoon vijf dagen in Parijs door te brengen omdat laatst genoemde er precies 38 jaar geleden was geboren. Dus 1978.
Ik was verrast, blij, maar toch ook enigzins angstig en bang want kon me niet voorstellen hoe ik er emotioneel op zou
reageren door eindelijk weer daar te zijn waar ik ooit meer dan vier jaar had gewoond en gewerkt met hun in 2002 o-
verleden moeder. Decennia lang dacht ik regelmatig aan Parijs maar durfde er niet heen te gaan. Maar half september
was het dan zover en zat ik in de snelle trein waar ik als een kind altijd al een keer in had willen zitten, op weg naar
die Franse hoofdstad. Bij aankomst in het appartement niet ver verwijderd van waar ik ooit woonde maakte ik gelijk
gebruik van het koffie apparaat en zou het niet erg hebben gevonden als ik er een week in zou worden opgesloten met
de binnen plaats erbij. Elke dag hadden we een programma af te werken en tot mijn naieve verbasing bleken na 40 jaar
veel kroegen of restaurants niet meer te bestaan, ook het Film Museum zat niet meer bij Trokadero maar bij metro
Bercy aan de andere kant van de stad. Zo van; hier was Le Petit Gavroche waar we s'avonds in Le Marais wat dronken
maar het is nu een ijssalon. En bij Place des Voges was een sympatiek klein kroegje een onder deel geworden van een duur restaurant en zo kan ik nog wel even door gaan. Kortom een ontmoeting met het verleden maar ik was er met de zonen en zielig sentimenteel doenderij was niet aan de orde. De jongens toonde mij o.a. kanaal St Martin waar wij een
lange wandeling langs maakte tot aan Pantin dus de rand van Parijs. Ik raakte opgetogen door het water en zei hier wil
ik met de kano een tocht maken, dus alleen terug komen met auto-fiets en een kano voor vlak water en gewoon slapen
in de bestel auto, wat ik al meerdere keren had geoefend in Holland tijdens de bezoeken aan 21 Musea. Wat ik als in-
haal manouvre gelijk was gaan doen toen ik die aute in Lopik was gaan halen op de motor die dus ook weer in die auto mee terug moest. Bij terugkomst in Amsterdam ging ik s'avonds wel gelijk weer schaken in Arti waar ik vertelde over de schaak cultuur op zondag in Parc Luxembourg bij de Senaat waar men uitsluitend partijen speeld van 5 minuten.
Deelname is gratis maar om te urineren betaald men 70 cent per keer. In Holland kost een stokbrood 1,75 en in Parijs
90 cent. Gisteren zag ik de film Tonio een boekverfilming van; van der Heijden en ik vond dat ik nu wel weer na 4 maanden een Aanzet moest schrijven anders kom ik niet meer toe aan het verhalen van de tussen liggende avonturen.
Waarvan het natuurlijk nog steeds de vraag is; is dat allemaal wel zo interessant voor anderen, dat kan ik inderdaad zelf niet beordelen, maar het is voor mij in ieder geval een uitlaatklep. Zeven dagen na die terugreis in de trein met de zonen
vertrok ik s'avonds alleen in de auto met kano en fiets naar Parijs. Het navigatie systeem bleef heel raar doen tot aan
Noord Frnkrijk want in Rotterdam wilde hij me steeds van de Ringweg de stad in sturen en dat deed hij ook bij Antwer-
pen. En een oude back up Tom Tom viel steeds uit. Dus vroeg ik me nog even af; zijn dat voortekenen dat ik er vanaf
moet zien? De volgende dag na te hebben geslapen voor de grens en na meerdere dorpjes op de niet Tolwegen te heb-
ben doorkruist nam ik een onverharde afslag naar een bosje om in een meegebrachte vuur schaal onmiddelijk een spek
offer te brengen voor de goede afloop. Dus afgewaaide takken verzamelen een vuur maken spek offeren en daarna oud
AH brood roosteren en dan boter erop. Een deken op de grond, kussen onder mijn borst en een paar snelle schaak par-
tyen spelen alsmede pijp roken met Mixture van Mac Baren. Die oude pijp had ik gekocht op de markt bi j Porte de Vanves ander halve week ervoor met de zonen. Want ik liet die locatie aan hen zien omdat dit de plek was waar ik 38
jaar geleden met hun moeder onze huisraad probeerde te verkopen vanuit een grijze Citroen HY bus die ik illigaal tus-
sen de andere kooplui busjes parkeerde. De koop lui vonden het nooit een probleem maar werd wel een keer wegge- stuurd door een official. Kortom daar kocht ik die pijp voor 7 euro, al een jaar lang wilde ik weer pijp gaan roken want
zo begon ik ooit toen ik vijftien was in het eerste jaar van de Kunstakademie in 1965 te Rotterdam. Voor ik mocht ver-
trekken met de auto voor een tweede Rendez vous in Parijs moest die auto eerst bewijzen steen gewichten aan te kun-
nen die ik in meerdere ritten uit Gelderland en de Noord Oost Polder ben gaan halen en die op beide locaties al meer dan tien jaar lagen te wachten. Na het schaken en de pijp naast het warme vuur waar ik ook water op kookte voor kof-
fie en thee sliep ik in met een extra deken om tegen het donker worden te worden gewekt door een zacht beginnend mot
regenbuitje. Alles gelijk in de auto behalve de vuurschaal die liet ik doven in de regen. Een uurtje verder rijden sloeg ik
mijn kamp op want wilde overdag in Parijs arriveren en niet s'nachts.
Oplage 16. Laurens Edward Luyken.
|
|