Aanzet 409.
15-11-2017 Amsterdam.
Kraakwilg.

Vijf weken geleden probeerden vriend R en ikzelf de brede twee persoons kano uit met twee electrische buitenboord motoren op de Beneden Rijn. Met de geluidsloze motoren gingen wij stroom op waards en terug met de peddel. Bij een weiland voor jonge stieren gingen wij aan land en toonde hij mij een kraakwilg en een jonge meidoorn en aan de hoefafdrukken in het zand herkende hij de jonge stieren die verder op liepen te grazen. Het is nu twee weken geleden dat ik de sinds twintig jaar gehuurde zeecontainer aan het Ij voor de laatste keer afsloot, want ik had het huurcontract afgesloten. Het kostte me twee maanden om rustig te ontruimen, dus elke dag wat spullen in de auto en die elders op- bergen. In het begin heb ik natuurlijk wel een paar keer gedacht waar begin ik aan, maar tijdens de expresso en sigaar liet ik mij wennen aan de steeds leger wordende zeecontainer en probeerde ik dus innerlijk afscheid te nemen van die plek. Van te voren wist ik niet of ik van dat besluit spijt zou krijgen maar dat gebeurde gelukkig niet en als dat wel het geval zou zijn geweest was ik even goed door gegaan met de ontruiming. Dus emotioneel een hele stap en om het met verschillende rituelen te consolideren ging ik gister avond naar de Stadsschouwburg voor;” An evening with Peter Brook” nadat ik de helft had gezien van de film: “Happy End” van Michael Haneke in de bioscoop daar vlakbij. En deze zestiende morgen plaatste ik de kano in een vaart voor een super korte trip om een klein beetje op te warmen om vervolgens want daar ging het mij echt om aan het eind van de trip een paar keer in het water te springen met na- tuurlijk wel de wetsuit aan en een peddel in de handen om te oefenen met het peddelzwemmen wat ik de week ervoor voor de eerste keer had gedaan onder begeleiding en waarvan ik het bestaan nooit had geweten. De volgende keer moet ik niet vergeten het redding of zwemvest mee te nemen want het wordt kouder. Zes keer een computer les genomen om misschien dan nu eindelijk een provider te gaan betalen voor een internet aansluiting, maar er is nog wel wat te- genzin. Afgelopen zondag ging ik langs bij G een vriend van een vriend die ik al dertig jaar af en toe zag maar er nooit mee sprak en die ook in 87 en 88 zoals ikzelf een werkruimte huurde in de Conradstraat. Kortom hij toonde mij prach- tig uit hout gesneden, geschuurde en beschilderde sculpturen gemaakt van Kraakwilg takken. En fiets zonder morren naar Utrecht of Nijmegen, zoals ook de kunstenaar A uit Arnhem destijds met gemak daarvan daan op de fiets met Alt Saxafoon naar A’dam kwam om te musiceren en de volgende morgen vroeg op stond om weer te vertrekken. Die dis- cipline beheers ikzelf absoluut niet. Vanavond speel ik extern schaak voor de Muidense Schaak Kring tegen het team van het Dove Ontmoetings Centrum, maandag had ik geluk en ook dinsdag verloor ik niet. De oudste zoon zit nu in Panama waar hij een vijf daagse voet tocht maakte en de jongste plaatst zonne panelen in Amsterdam. En morgen ga ik die twee persoons kano in Gelderland wit verven. De schaakpartij in het doven centrum heb ik verloren, de tegen- stander bood twee keer remise aan maar ik speelde door. Dus na die kano te hebben wit geverfd bekeek ik een even- tueel te huren stukje land veel kleiner dan de helft van een voetbal veld om er te leren aardappelen, tomaten, rode kool, rabarber en mais etcetera te verbouwen. Een discipline die me dus totaal vreemd is en ik dus vanaf de grond uit wil leren begrijpen want ik ben nu eenmaal een 100 % stadskind die van geen toeten of blazen weet heeft. (op de trombone na dan) Zelfs op 67 jarige leeftijd moet het mogelijk zijn daar dan toch nog iets van mee te krijgen. Maar dan moet ik er elke week wel een keer zijn en dus moet ik er om te beginnen een piep klein hutje bouwen na het te hebben laten maai- en en een kleiner gedeelte te hebben laten ploegen, voor heb ik begrepen niet al te veel geld. Kortom een eventueel nieuw avontuur in plaats van more of the same. Maar ook dat kan net als een biljart bal ook weer samen komen. Na de administratieve route te hebben door genomen voor het geval ik dit project echt wil gaan doen werden we gebeld door een andere vriend die wel advies kon gebruiken tijdens het villen van een jonge haas en waar de wijn, kaas en worst klaar stonden en ik nog een zak walnoten mee kreeg voor in het bladerdeeg en het brood wat ik tegenwoordig bak, met tot nog toe alleen gedroogde vruchten. Ook iets waar ik jaren op heb moeten wachten om het met succes en rou- tine te kunnen uitvoeren. Als er een schaker komt heb ik mezelf al jaren verplicht bladerdeeg en vruchten te bakken, maar ook als ik naar een van hen ga. Het boek der varanderingen oftewel de; I Tjing zal ik voor dat land raadplegen, zoals ik ook heb gedaan voor de beslissing aangaande de 20 jarige zeecontainer. Na het kijken naar het villen van de haas en de appelwijn viel ik elders in slaap voor de open haard om de volgende dag gelijk naar de Slotmanifestatie in het Arnhems Museum op de heuvel en het museum in Amersfoort waar ik door de pijpen stelen regen vanuit de rand van die stad naar toe fietste. Het Orakel luidde; Na de Voleinding (zeecontainer) Verduistering van het licht (stukje land). Dus niet bepaald het groene licht om door te rijden. Na een zo’n drie maanden weer een geluidspiece gemaakt op vier sporen van 8 minuten kwa constructie redelijk opgezet maar het begeisterd me niet, helaas. Dus geen zelf verbouwde onbespoten aardappel. Ik ben dus weer een gedachte experiment verder.De motor staat tegenwoordig bui- ten dus moet hemwel af en toe starten en als het kan een klein ommetje maken want staat niet meer binnen dus de accu houdt het minder lang, vertel ik ook altijd aan mijn zonen ten opzichte van hun wat grotere motoren in de regen.
Oplage 16. Laurens Edward Luyken.

||o-[ Edward Luyken ]-o||