Aanzet 414.
23-10-18 / 25-11-19 Amsterdam.
Walnotenbrandoffer.
Nou dat opkrikken van de oprijplaat met die motor erop bevestigd aan de aanhangwagen die ik aan de auto had ge-
koppeld als experiment ging dus helemaal fout. Ik had nog wel een extra steunpunt gelast op die plaat voor de
motor standaard en het opkrikken lukte wel, maar zag er wel erg instabiel uit en toen ik hem voorzichtig op de aan-
hangwagen wilde duwen viel de domme kracht om en dus de motor op de grond. Het kostte me de grootste moeite
om dat gevaarte alleen weer rechtop te krijgen en stond erna een kwartier te hijgen. Bij een tweede poging ging die
motor en ikzelf weer onderuit. Toen had ik er genoeg van en besloot met de kano een verkennings tocht te maken in
de kano op de rivier de Linge tegen de avond schemering. Net als bij het schaken kan men inschattings fouten ma-
ken die me in dit geval een hele dag had gekost. De volgende dag hield ik de poort gesloten werkte de hele dag met
geluid, maakte vijf pieces was te moe voor avond eten, maakte geen vuur in de open haard en ging om half zeven sla-
pen en werd om half vier in de ochtend wakker zoals de Dalai Lama. De krant lag nog niet op de mat dus dan maar
die motor afgang aan een nieuwe Aanzet opbiechten. Zolang ik dingen wil zal ik fouten maken en een enkele keer
een klein succesje behalen, het is niet anders. Natuurlijk heeft het indirect met geld te maken want als je bv een
nieuwe motor hebt zal hij in principe nooit afslaan en mocht dat dan toch een keer gebeuren dan heb je uiteraard
een speciaal verlaagde aanhangwagen waar je met gemak alleen de motor in zijn neutrale stand op kunt duwen. Oke
maar men zou dat geklungel ook als romantisch kunnen betitelen. En stel dat ik dat geld wel zou hebben dan is er
weer een grotere kans op het maken van denk fouten met dieper gaande consequenties, en zo kunnen we nog wel e- ven doorgaan. Het is vandaag de 18e dag van de 23 dagen in zelfverkozen retraite om in afzondering geluid en muziek
te maken en op te nemen. Het is ook de eerste dag hier dat de zon niet schijnt en er is meer wind. Verder kan ik me
bijna niet nog meer uitwringen na 15 pieces van 10 minuten elk met meerdere lagen. Anders gezegd ik ben nu wel
zo’n beetje leeg. Vannacht of morgenochtend nog 1 compositie en dan alles ontsluiten en voorzichtig inpakken al-
vast voor het transport. Ik ben inmiddels al weer vijf dagen terug in A’dam en pas weer op de kleindochter opdat haar
vader en moeder na allebei een week te hebben gewerkt met vrienden buiten de deur een hapje kunnen eten zonder
de kleintjes. Zes schijfjes met het geluid heb ik uitgedeeld, maar heb er thuis nog niet naar willen luisteren, dat komt
wel. Vier films gezien en drie schaakpartijen gespeeld waarvan een verloren. Een maand verder nadat ik met deze aanzet begon is er inmiddels al weer een hoop gebeurd, de 450 cc motor gaf ik aan een vriend nadat ik een gedoneer-
de 600 cc motor op mijn naam had laten overschrijven. En de oprij platen voor het op de aanhangwagen duwen zijn
verlengd opdat ik alleen met een aanloop van minstens 10 meter het gevaarte op die aanhangwagen kan plaatsen. De
zonen vonden dat de 600 cc te hoog en te zwaar zou zijn voor mijn lichaamslengte, dus heb ik op hun motoren een
proefrit mogen maken en moet zeggen dat zij niet helemaal ongelijk hebben, maar toch ga ik er voor. Na een half jaar heb ik opnieuw bloed laten prikken, cholesterol gehalte is iets gezakt maar niet voldoende. Als lightweight bushcraf-
ter voel ik me nog wel enigszins onzeker voor weer een trip in de kou zoals twee jaar gelede om deze tijd. Want als
wachter slapend bij de open haard met hout uit het eigen bos op Bussestein een maand geleden is natuurlijk een luxe
in vergelijking met slapen in de auto op afgelegen plekken zonder voorzieningen. Met de motor bij me om de land-schappen te verkennen om dat het met de vouw fiets te ver en te stijl is. De distributie van de Aanzetten gaat wat stroever vanwege de postzegels die maar duurder blijft worden. Uiteraard ben ik me bewust van de modernere vari-
ant E-mail, maar dan ben ik bang dat het niet gelezen wordt. Een gedrukt A viertje heeft iets meer kans dat het wordt
gelezen is mijn intuitieve mening. En dan de filosophische vraag; is dat dan zo belangrijk en zo ja voor wie? Voor mezelf? Als kennisgeving dat ik nog leef, of zo van kijk eens hoe geweldig ik een draai weet te maken van het kuns-tenaarschap, of kan het ook belangrijk zijn voor degene die de Aanzet ontvangd? Als voorbeeld of stimulans wat be-
treft de creatie van spanningsbogen met weinig financiele middelen. Of overdrijf ik zonder het me bewust te zijn van de importance voor anderen van mijn belevenissen. Het zou zo kunnen zijn. Een soort van bij voorbaat het op poetsen
van het zelfrespect. Nou ja in ieder geval zou ik wel weer eens willen schaken in Parijs naast het filmen als documen-tatie van locaties waar ik herinneringen aan heb van veertig jaar geleden toen we er woonden en de eerste zoon die
nu in Engeland woond er werd geboren. Pas drie dagen later na dat de 50 centimeter opgekrikte motor tot twee keer
toe met mij omviel en ik de grootste moeite had hem alleen weer rechtop te zetten, kreeg ik pijn in de rug, maar dat is alweer een maand geleden. Wel schaam ik mij voor het feit dat ik zelf niet gelijk door had dat die manier van pro-
bleem oplossen gedoemd was te mislukken. TV kijken doe ik nog steeds niet wel zie ik gemiddeld 4 of 5 films per week, maar vaak val ik in slaap of vertrek voor het einde en kom expres te vroeg om altijd eerst er een rondje te wan-
delen. Het ophalen van een wasmachine deze week en het verhuizen van een object voor iemand anders, want ik heb
een aanhangwagen, weerhoudt mij er nog van te vertrekken en misschien is dat maar goed ook.
Oplage 16. Laurens Edward Luyken.
|
|