Aanzet 417.
15-11-2020 Amsterdam.
Van Vol naar Maanloos
Iets langer dan een jaar geleden schreef ik Aanzet 416, terwijl ik ooit eens zeven jaar lang er elke week een schreef
en die vervolgens voor droeg op de radio in het programma van Julius Vischjager die onlangs overleed op de leef-
tijd van 83. Eindelijk ben ik er dan nu toe gekomen om wat ik al vier maanden van plan was namelijk om te pro-
beren te schrijven op de laptop in de Ford Transit oftewel de berghut op wielen aan de rand van een meer of rivier.
Eerst moesten er een reeks van noodzakelijke rituelen worden afgewerkt. Zoals het gekregen hout van de jongste zoon na
een verbouwing in de tuin waarmee ik de auto had gevuld en waardoor ik gelijk begreep dat het op korte termijn in kleine stukken moest worden gemaakt met cirkel en kettingzaag en bijl op een buiten locatie waar geen
stroom is, dus moest de aggregaat mee. Na een jaar lang geen letter op papier te hebben gezet weet je nauwelijks waar je
moet beginnen, want er is zoals natuurlijk bij iedereen veel gebeurd. Misschien is het dan maar het beste om te beginnen
bij het nu. Dus vandaag om 03.30 met koffie en een kleine cigaar en de overweging: ga ik naar buiten BBQ en 1 persoons kano, zoals ik de afgelopen twee weken heb gedaan voor zonsopgang te beginnen bij
volle maan op 31-10, of sla ik een dag over. Nee dat hout moet er doorheen gedraaid worden dus niet zeuren en
bovendien is het inmiddels al weer kwart over vier. Het is Maanloos 05.00 en ik begin met het aanmaken van een vuur in
een grote hangende pan en besloot een verhaal te vertellen die ik opnam met een video camera, maar vergat dat de wind
hard woei waardoor je 80 procent wind hoord en fladerende stukjes text. Het verhaal was bedoeld voor Rob Janssens een kunstenaar in Vlaardingen en zijn vrouw die als klein meisje van 4 of 5jaar regelmatig mee de zee op ging met haar vader
die in de visserij zat, maar om in Maassluis te komen was er eerst een rit achterop de solex. Dus dat videoverhaal in plaats van een met de hand geschreven brief in een gefrankeerde envellope in plaats van E mail waar ik niet aan doe is dus helaas niet te beluisteren, Waardoor ik als tweede opdracht besloot een nieuw hopelijk redelijke geluidstrack te componeren met bass, electrische piano,trombone percussie etcetera. Ook iets wat ik lange tijd vreemd genoeg niet heb gerealiseerd. Het
vol gooien van die auto met hout kan zoals blijkt allerlei concequenties hebben. En vanwege de generator kwam ik er ook weer aan toe met de compressor de auto- banden op spanning te brengen, waar ik in geen maanden aan had gedacht. Is dit allemaal navelstaderij ? Ja, dat zou best wel eens kunnen, maar tegelijkertijd activeerd het ook altijd andere disciplines.
Het is net als met dromen, hoe was het begin ook alweer en hoe eindigde het en kun je het na een kwartier wakker te zijn je het nog herinneren en waarom blijf ik regelmatig dromen over de moeder van mijn zonen, alsof ze niet al in 2002 is overleden. Schaken en lezen is een continu rode lijn en televisie kijken doe ik nog steeds niet. Als ik 93 ben begin ik er misschien aan. Digibeet ben ik feite nog steeds. Maar de wereldwijde Schaak tournooien kan ik gelukkig vreugdevol volgen. En de maandag morgen Schaakpartij om 10 uur verlies ik regelmatig en kijk tijdens de partij al uit naar de grondige analyse. Waarom was ik bang dat jij dat zou doen terwijl je dat helemaal niet van plan was? Etcetera. Denkfouten blijf ik altijd
maken, ook pas geleden toen ik met de voorwielen in de modder vast kwam te zitten, opkrikken? vergeet het maar en nog
een geluk dat ik een ketting takel bij me had die voor verticaal gebruik is maar ook horizontaal als een soort lier gebruikt
kan worden en ik had de mazzel dat er 20 meter achter de auto een vast object stond waar ik een kabel aan kon bevestigen
en het andere eind bevestigde ik
aan de trekhaak. Het is 11 uur en ga nu naar huis voor een gekookt ei na het stuk gemarineerd spek die ik at om 06.00.
O,ja de gezondheid? Nou de jaarlijkse herfst 10 daagse lichte griep heb ik achter de rug. Maar na het laten verwijderen
van een niet kwaadaar-dige poliep ben ik in feite wel een oud bang mannetje geworden, alhoewel de algemene activiteiten anders doen vermoeden. Peter Glandorff een kunstenaar die was overleden en die mij ooit een kapotte kano had gegeven die ik gelijk repareerde met polyester en die ik jaren later inkorte door de 80 centimeter neus af te zagen en die pas gele- den doneerde
aan zijn zoon die vanaf zijn groot formaat zeilboot de as ging uitstrooien en die punt van de kano met een baksteen in de plomp zou laten zinken. Josje de Baat zijn voormalige galarist had mij hiervan op de hoogte gebracht en ik vertelde haar
dat ik de laatste keer dat ik hem zag voor zijn atelier een jaar geleden hem een net zelf gebakken appel bladerdeeg broodje overhandigde met de woorden: sorry ik heb een Schaakafspraak. In ieder geval is dit de eerste Aanzet geschreven in de Transit. Op gezette tijden maak ik een wandeling soms in de regen met baby kleinkind Lou Lou Luyken en ook dat is een
niet onbelangrijke vorm van mediteren. Het balkon moet worden ontdaan van de duivenpoep. Vele jaren geleden had een
duif een ei aan de voordeur achter gelaten die heb ik toen hard gekookt en opgegeten en deze zomer weer een ei op het balkon en ook die hard gekookt maar niet gegeten.
Oplage 16. Laurens Edward Luyken.
|
|