Aanzet 422.
5-12-21 Amsterdam.
Verwarmen.
Zonet de film “herself” in de bioscoop deze morgen bekeken. En ik zit in de transit bus achter mijn laptop die ik verleden week van een vriend cadeau kreeg. Lange tijd wist ik maar niet hoe ik de auto kon verwarmen om erin te kunnen lezen en/of schrijven. Op aanraden van een vriend moest ik de tactiek van de Russen maar eens uitproberen namelijk door de nog brandende sintels van een vuur wat men buiten de auto heeft gebruikt voor een BBQ of het opwarmen van water in een ketel voor b.v. thee of koffie, om dus die nog smeulende bijna nog brandende sintels in een schaal met een 10 centimeter verhoogde voet eronder geplaatst op de vloer van het busje te plaatsen. Nou dat heb ik dan twee keer uitgeprobeerd maar dat vond ik gauw toch teveel gedoe. En een hout kacheltje in de bus? daar heb ik geen ruimte voor en een gasverwarmer laten instaleren is te duur. Tot dat ik me na jaar hier over nagedacht te hebben me eensklaps me kon herinneren dat ik ooit eens liftend van de West coast naar de East coast in Texas langs de weg met de bestuurder in zijn auto sliepen en dat het verschrikkelijk koud was en hij het probleem oploste door gewoon de motor te laten draaien en de verwarming op maximaal. Kortom mijn probleem was opgelost, mijn herinnering was me dus te hulp geschoten. Zo gaat het vaak op vele vlakken je wilt een probleem oplossen en het antwoord ligt voor je, of je zoekt je bril en hij leunt op je voorhoofd. Verder over hoofd gesproken er hangt altijd iets boven je hoofd wat niet altijd prettig is, je weet alleen niet wat het is en wanneer het zich manifesteerd. De onlangs overleden cineast Herbert Curiel die 93 is geworden zei me eens vele jaren terug dat er altijd wel iemand is die jouw eventuele carriere wil proberen af te remmen of zelfs te saboteren en dat men daar in de meeste gevallen niet veel tegen kan doen om dat men dan simpelweg vaakal niet altijd weet waar het van-daan komt. Ook voor het aan en uit trekken van een wetsuit voor of na een kanotrip is die eenvoudige manier van auto verwarmen een uitkomst. Op maandag om 10 uur in de morgen en dat al vele jaren wordt een schaakpartij gespeeld met de klok en allebij alle zetten noteren. En na verloren winnen of remise vindt er een uitgebreide analyse plaats met soms de eventuele vertakkingen die plaats hadden kunnen vinden. Ik bak voor die gelegenheid altijd s’morgens vroeg appelbroodjes, dat is ooit eens ontstaan als compensatie voor het feit dat het bij mij nooit warm is. Zo van bij Laurens moet je een trui aan maar hij serveerd
warme broodjes. Daar ik aan de lopende band in de clinch lig met het schrijven op de laptop bedacht ik me gisteren dat ik natuurlijk ook terug kan gaan naar een electrische type ma-
chine of zelfs een die geen electriciteit behoefd. Als ik het bijvoorbeeld heb ingesteld op letter
grote 10 springt hij soms over naar 12 waardoor de layout totaal anders wordt. Kortom ongewild kan ik me dan niet blijven concentreren op een eventuele gedachtegang en ga dan van alles proberen wat het alleen nog maar erger maakt. Gisteren met de vier jarige klein kind Nico langs het water een vuur gemaakt om pannekoeken en spek te bakken en met rivierklei te
spelen, allebij dik aangekleed en de schepen tellen die voorbij komen en dus golven maken.
Het is dus frustrerend als onder het schrijven het lettertype van licht naar vet veranderd want het haald me uit het ritme. In ieder geval kan ik deze laptop gebruiken om naar de podcasts te
luisteren en naar de schaaksites te gaan. Het Window systeem ging me iets makkelijker af maar ook daar had ik soms moeilijkheden mee. Dus een gewone ouderwetse typemachine is misschien zo gek nog niet en kan dan gewoon door werken. Het is 06.30 dus ik moet het bladerdeeg uit het vriesvak halen en de appels gaan schillen en de abrikozen, dadels en krenten alvast klaar gaan zetten. En verder alvast bedenken of ik met de auto, motor, fiets of het openbaar vervoer naar de jongste zoon en later de oudste zoon zal gaan om afgezien van die broodjes oude Groene Amsterdammers en Museum Journaals te gaan brengen.
Oplage 16. Laurens Edward Luyken.
|
|