Aanzet 428. 30-12-23 Amsterdam. Top Cold. De eerste helft van dit jaar was ik bijna dagelijks bezig op de overdekte pistes met het gefascineerd kijken naar d diegenen die het schans springen beoefenden en hoopte dat ik zelf ook ooit eens de moed zou hebben om er mee te beginnen. Ik sprak met crew members over de angst die ik er voor had en met de staff medewerkers aan de balie om te horen hoeveel een prive les zou gaan kosten. Van een jonge man die de skiliften bediende hoorde ik dat ik hem aan zijn opa deed denken en toen ik hem vertelde wat ik eigenlijk zou willen durven, namelijk dat springen moedigde hij mij aan om dat maar gewoon uiteindelijk te gaan doen, want ik liep al maanden met dat idee rond. Toen ik dan eindelijk op die muur van sneeuw die me omhoog zou gaan stuwen af daalde en ik vervolgens voor de eerste keer door de lucht vloog kwam ik vervolgens ongelukkig neer en bleef niet ter been wat me niet verbaas- de. Diezelfde jonge man hielp me weer op de been en op de skies en zei "Nou dat ging goed zie je wel" Daarna bleef ik dagen lang oefenen met regelmatig angst als ik op die omhoog lopende sneeuwmuur af daalde. En kwam er al snel achter dat als ik iets te langzaam aan kwam omdat ik toch soms nog wel een beetje afremde ik wel over de gracht suisde maar een beetje tegen de grachtwand aan kwam in plaats van er over heen, dus dat voel je dan in je benen. En als ik te hard ging vloog ik over de af hellende sneeuwmassa en kwam te ver neer en kon me dan vaak niet staande houden. Vervolgens raakte ik verslaafd aan dat suizen door de lucht en het goed neerkomen en ver- volgens een 360 graden draai op de sneeuw die ik al twee jaar beoefende. Naast de ballon zeil voor de kano's die ik drie jaar geleden al had gekocht en veelvuldig had gebruikt zowel alleen als met een kleinkind in de twee per- soonskano kocht ik een driehoeks zeil waardoor ik vooral voor de wind met de ballon voor mijn doen een grotere snelheid kon bereiken. En dat ging in het beging zeker niet zonder problemen daar ik geen kiel heb en ik dus zou kunnen omslaan wat gelukkig net niet gebeurde, maar kwam wel een paar keer in het riet terecht. Uiteraard neem ik met de kleinkinderen geen enkel risico en ga ik met hen naar het rustigere Amsterdamse bos en neem dan droog hout mee voor een BBQ met spek en poffertjes en reddingvestjes. Voor dat ik in de zomer naar Berck sur Mer en Duinkerken ging had ik bijna een hekel gekregen aan water en hoge golven vanwege het feit dat ik met teveel wind was gaan oefenen op de voor mij nieuwe locaties. En in Frankrijk nam ik geen enkel risico wand was altijd alleen op zee. De jaren ervoor was ik extreem paranoia om wat verder van huis te gaan omdat ik een wat oudere bus bezit en er in theorie van alles kan gebeuren. Voor ik deze zomer overigens maar slechts 5 of 6 dagen vertrok met een kano voor in de branding kreeg ik een telefoontje van een vriend met de mededeling dat hij een Snowboard voor me had gekocht wat ik natuurlijk heel aardig vond maar waar ik eerlijk gezegd niet op zat te wachten omdat ik al- tijd al had besloten dat dat voor mij een brug te ver zou zijn. Dus wachtte ik vele weken om het vervolgens op te halen. De vriend had het skispringen waarschijnlijk op Luyken.Org You Tube Aanzet 426 en 427 gezien en be- sloot mij een extra Kick te bezorgen. De eerste keer dat ik op het Snowboard stond was natuurlijk verschrikkelijk Vallen ,vallen en nog eens vallen en een keer zo hard op mijn borst dat ik een week thuis bleef ook voor een vori- ge blessure van het spingen waardoor ik weken vanwege de ribben aan de linkerkant niet op een zijkant kon sla- pen. Gelijk na die Snowboard borst val waarbij ik even dacht misschien niet te kunnen opstaan en ik dan voor de tweede maal door de zonen uit het ziekenhuis in Beverwijk zou moeten worden opgehaald zoals een paar jaar ge- leden het geval was vanwege rechterarm uit de kom. Gelukkig kon ik wel opstaan en een oudere staff medewer- ker kwam naar me toe die me natuurlijk vaak had zien skien aldaar en zei me ronduit je moet een keer een les ne- men, want skien kun je jezelf aanleren (heb ik ook gedaan van het internet) maar Snowboarden is vele malen moeilijker. Dus heb ik 1 prive les genomen op 18 Oktober en besloot daarna elke dag alleen te gaan oefenen en vele keren te vallen, inmiddels heb ik wel geteld 51 keer getraind en weet nu hoe af te dalen in S vormen op hie- len en de tenen. Overigens natuurlijk nog lang niet perfect maar de basis is gelegd en breng regelmatig verslag uit aan de zonen en kleindochters. Helaas ben ik in feite nog steeds een digibeet. Sinds Pasen 2023 heb ik geen nieuwe Aanzetten geschreven, misschien heeft ook dat met het ouder worden te maken. Af en toe wordt mij door onbekenden gevraagd hoe oud bent u meneer en dan zeg ik 73 en jij of U als het een ouder iemand betreft. Op de piste heb ik geen gebit in, laat ik eerst maar eens leren wat ik moet leren denk ik dan. Als digibeet zijnde ben ik weer eens een paar zinnen verloren terwijl ik toch regelmatig Opslaan aantik. Voel tijdens het sneeuw ritueel af en toe wel mijn rechter knie terwijl ik daar bij mijn weten niet op ben gevallen. Dus dankzij het gedoneerde Snow- board heb ik zou je kunnen zeggen op de valreep nog op tijd iets kunnen leren i.p.v. over 10 jaar. want dan wordt het moeilijker. Oplage 16. Laurens Edward Luyken. ||o-[ Edward Luyken ]-o||